16 Сэсэн хүн болгоомжотой, мууһаа зайлахые оролдодог. Тэнэг хүн дээрэлхүү ба өөрыгөө һүрхэйб гэжэ тоолодог.
– Намда хамаг юумэн биил даа, – гэбэ Эсаав. – Энэ эд зөөриеэ өөртөө үлөө.
Гурбадахи хоногтоо Иосиф тэдэниие дуудаад, иигэжэ хэлэбэ: – Эзэн Бурханһаа айдаг ушарһаа би хүниие алахагүйб. Амиды мэндэ ябаха дуратай һаа, минии хэлэһыемни бүтээгты!
Тиихэдэнь Изээбэл Элияада хүниие эльгээжэ: – Хэрбээ минии үглөөдэр энэ сагта тэдэ лүндэншэдтэл адли шамайе усадхаагүй һаам, бурхад намайе үгы хэг лэ! – гэжэ дамжуулба.
– Амидыгаар тэдэниие барижа асарагты! Амгалан тайбаншье хэрэгээр ябаа һаань, дайлахаяашье ябаа һаань, – гэжэ Бэн-Һадаад захирба.
Минии урдахид арад зондо хүндэ хүшэр ашаан мэтэ һэн, засаг баряашад дүшэн шээкэл мүнгэнһөө гадуур өөһэдтөө амтан эдеэ хоолоор, жэмэсэй архяар тэдхэмжэ эридэг байгаа. Тэдэнэй зарамалнууд хүн зониие зобоодог һэн. Би Бурханаа ехээр хүндэлдэг ушарһаа иимэ ааша гаргаагүйб.
Ууц нютагта Иоов гэжэ хүн ажаһуугаа. Тэрэ нүгэл хилэнсэг гэжэ мэдэхэгүй, үнэн шударга, Бурханда бэшэрэн шүтэдэг, бузар мууһаа огто зайлаха гэжэ оролдодог хүн байгаа.
Тиигээд өөрынгөө бүтээл болохо хүндэ хандажа, «Ехэ Эзэн намайе хүндэлхэ гээшэ таанарай хубида эгээл сэсэн зүйл болохо. Тиин гэмтэ байдалһаа зайлажа ябахань хүнэй амидаралда хамагһаа ухаатай шухала» гэбэ.
Тэдэнэй анда нүхэр, аха дүү шэнги байгааб, эхынгээ хойноһоо гашуудажа байһандал толгойгоо гунхылган бархиран ябааб.
Гэнэн мунхагууд өөрын үсэдһөө хосорхо табилантай. Тэнэгүүдэй алмайрал тэдэниие һүнөөхэ.
Гэнэн хүн бүхы юумэндэ этигэдэг. Ухаатай хүн алхам бүхэнөө бодожо үзэдэг.
Түргэн сухалтай хүн мунхаг үйлэ хэдэг, хорон һанаагаар мууе хэдэг хүн үзэн ядагдадаг.
Үнэн сэдьхэлтэй хүнүүдэй зам хадаа өөрыгөө хорото мууһаа холодуулха ябадал. Өөрынгөө зам анхаралтай ажагладаг хүн амияа хамгаална.
Этигэл ба үнэн гэмые сагаадхадаг. Эзэнһээ бэшэрэл хорон мууһаа холодуулна.
Бодолтой хүн гай бэрхэшээл урид хаража, тэрээнһээ зайладаг. Гэнэн хүн тэрээн руу сэхэ ошожо хохидолдо ородог.
Эзэнһээ бэшэрдэг хүндэ үреэл оршоно. Харин сэдьхэл хатуу хүн гай гасаланда ородог.
Сэсэн тэнэг хоёрой хэрэг шиидхэлгэдэ уур сухал, энеэдэн таһархагүй.
Өөрыгөө мэргэн гэжэ бү тооло, Эзэнһээ түбэгшөөн бэшэрэ, мууһаа зайла.
Тэрэ залуу эрэ нядалагдахаа байһан бухадал адли, урьхада ороһон зээрэн мэтэ хойноһоонь дахажа ошобо.
Тэрэнэй яряанай эхилэл тэнэг, түгэсхэлынь балмад.
Элжэгэниинь Эзэнэй Эльгээмэлые хараад, харгы дээрэ хэбтэшэбэ. Балаһаам олиггүй ехээр сухалдажа, барижа ябаһан таягаараа элжэгэеэ нэрэ һурагүй сохижо мэдэбэ.
Иисүүсэй хажууда байһан фарисейнүүд: – Теэд Та бидэниие һохор гэжэ тоолоногүй бэзэт? – гэжэ асууба.
Элдэб гэмтэ ябадалнуудые хэнгүй байхые хэшээгты.