17 Минии Бурхан тэдээнһээ буруу хараха, юуб гэхэдэ, тэдэ үгыень дуулаагүй. Тиигээд тэдэ ондоо арадуудай дунда тэнэжэ-түгэншэлжэ ябаха.
Михай: – Эзэнэй нэрээр тангаригланаб! Эзэн Бурханайгаал айладаһан үгэ би дамжуулхаб, – гэбэ.
Теэд тэдэ Бурханай элшэдые наадалжа, Үгыень анхарангүй, лүндэншэдыень хараажа байба. Тиимэһээ арад зоной абарагдахын аргагүйгөөр Эзэн арадтаа уурлаба.
Энэ арадай түлөө минии оролдоһые, минии Бурхан, хадуун абыт, намда аша туһынь харюулыт!
Хүжүүндээ найраад, зэмэлэл шагнадаггүй хүн нэгэ үдэр гэнтэ бусалтагүй унана.
Хэрбээ Минии захяа заабаринуудта анхаралаа хандуулдаг һаатнай, үршөөлнүүд гол мүрэн мэтэ таанад руу урдаха байгаа, далайн долгид мэтээр буян таанадта ерэхэ һэн.
Тиихэдэнь Исай иигэжэ хэлэбэ: – Давид хаанай үри һадаһад, одоо шагныта! Зоной тэсэбэри туршажа байхатнай таанадта багадаад, Бурханайшье тэсэбэри туршажа-шалгажа байхаяа һанаба гүт?!
Тэдэниие голосооной, хаясаанай зүйл гээд нэрлэхэ. Юуб гэхэдэ, Би, Эзэн, тэдэниие голооб, – гэжэ айладхал буулгаба.
Би таанадта оло дахин хэлээ һэм, теэд таанад дуулаагүйт, Би таанадые дуудаа һэм, теэд харюусаагүйт. Мүнөө хадаа эдэ бүхы үйлэ хэрэгүүдэйтнай түлөө
Таанарай аха дүү болохо Эпрааимай бүхы үри һадаһадые гарган хаяһан шэгээрээ Би таанарые Өөрын хажууһаа гарган хаяхаб. Би, Эзэн, энээниие айладхана мүн!
Тэдэ эдеэлээшье һаа, садахагүй, ондоо бурхадта мүргэбэшье, хүбүүдтэй болохогүй. Ушар гэбэл, тэдэ Намһаа буруу хараа шуу.
Намайе мэдэрхэеэ татагалзаа хадаа арад түмэмни усадхагдаха. Таанад, санаартад, Намайе мэдэрхэеэ арсажа, һургаалым мартан хэрэгсээгээгүй бэлэйт. Тиимэһээ Би таанадые хэрэгсээхэгүйб, хүбүүдыеш санаартадни гэжэ тоохогүйб, мартахаб.
Намһаа холодоһондоо тэдэ гай зоболон амасаха, Намһаа буруу хараһандаа тэдэ хосорхо! Минии тэдэниие абаржа байхада тэдэ Нам тушаа худал хэлэжэ байгаа.
Тэрэ: – Юу харанаш, Амоос? – гэжэ асууба. – Эдеэшэһэн жэмэс араг соо байна, – гэжэ харюусабаб. – Минии арад түмэн Израилиин хэһээлтэ амасаха сагынь тулаа! Би бэшэ тэдэниие хүлисэхэгүйб, – гэжэ Эзэн намда айладаа бэлэй.
Захиржа, Израилиие бүхы арадуудай дундуур сасахаб, һагшуураар һагшаһандал, нэгэшье шулуу үлөөнгүй һагшахаб.
Харин би намайе абардаг Эзэн Бурхандаа найдан байхаб. Бурхамни намайе дуулажа, абархал.
«Нүгэлтэ харгыһаа, хилэнсэгтэ үйлэ хэрэгүүдһээ зайлагты», – гэжэ урданай лүндэншэд таанарай үбгэ эсэгэнэртэ хэлэдэг байгаашье һаань, тэдэ Намайе дуулаагүй, үгыем анхараагүй. Тиимэрхүү үбгэ эсэгэнэртээ адляар бү байгты гэжэ Түмэн Сэрэгтэ Эзэн айладажа байна.
– Намайе бү бари! – гэжэ Иисүүс тэрээндэ хэлэбэ. – Би Эсэгэдээ үшөө бусаагүй байнаб. Минии аха дүүнэртэ ошоод, «Би Өөрынгөө, мүн таанарай Эсэгэдэ, Өөрынгөө, мүн таанарай Бурханда бусанаб», – гэжэ хэлэ.
– Эзэмни, Бурхамни! – гэжэ Фома хашхараад абаба.
Тиихэдэнь еврейнүүд өөһэд дундаа хөөрэлдэбэ: – Үгы, бидэнэй Тэрэниие олохогүй ямар газарта Энэмнай ошохоёо түхеэрбэб? Али грегүүдэй дунда тарашоод байһан манай улад зондо ошожо, грегүүдые һургахаяа һанаба гү?
Тэрэ Лүндэншын үгэ дуулаагүй хүн арад зонһоо тусгаарлагдан һүнөөгдэхэ», – гэжэ Моисей хэлээ һэн.
Би хэлээб: „Тэдэниие тараан сасахаб, үгы хэхэб, тиихэдэм тэдээн тушаа зон огтолон мартаха“.
Үхи хүүгэдтэй, аша гушанартай боложо, дэлхэй дээрэ удаан ажаһуугаад, удаань ёһоо алдажа, ямаршьеб юумэнэй дүрсэ хэн, шүтөөн бүтээхэдээ, Эзэн Бурханайнгаа урда муу боложо, Тэрэниие сухалдуулбал,
Эзэн таанадые бүхы арадуудаар тарааха, тиихэдэнь тэдэ арадуудайнь дунда үсөөхэн тоотой үлэхэт.
Бурхамни Иисүүс Христоосой ашаар Өөрын элбэг дэлбэг баялигһаа таанадта хэрэгтэй бүхэниие үршөөһэй гэжэ би зальбарнаб.
Бүхы газар дэлхэйгээр тараһан арбан хоёр угсаата Бурханай зон, таанадые Бурханай болон Эзэн Иисүүс Христоосой Яков зараса мэндэшэлнэ.