14 Арсаландал адляар Би Израилиин арадта, Иудын уладта добтолон орохоб. Тэдэниие таһа татан, шэрэн абаашажа байхадам, хэншье тэдэниие Намһаа абаржа шадахагүй!
Зобохын ехээр зобожо байхадам, арсалан мэтэ добтолжо, үрсэгэнүүлэн тамалнат.
Иихэдээ эгээлэй хүнүүдтэ адляар намда хандахадаа хамагые хаража байдаг Бурхан бэшэ болоно гүт? Буруугүй болохыем Та мэдэнэт. Танай мутарһаа хэн намайе һалгажа шадахаб? Хэншье һалгажа шадахагүй.
Эзэн Бурхамни! Тандаал найдажа байнаб! мүрдэн намнагшадһаа намайе абарыт, аршалыт!
Дайсанай сэрэгшэд залуу арсалан мэтэ архиржа, олзоо шүүрэн абахадань, хэншье буляан абажа шадахагүй.
Өөрынгөө эшээн орхижо ошоһон арсаландал адли Эзэн Өөрын арад зонһоо арсан ошобо. Орон нютагынь дайн дажарһаа, Тэрэнэй шэрүүн уур хилэнһээ боложо хооһон элһэн сүл губи болоол!
Отожо байгааша баабгай шэнги, олзоёо харууһалагша арсалан мэтэл!
Үрэжэлтэй һайн газар олоходоо, таанад садхалан боложо, бардамлажа эхилээт, тиигээд Намайе мартаат.
«Амарагуудайм бэлэглэһэн зүйл» гэжэ тэрэнэй харуулжа хэлэдэг үзэмэй модоной болон инжирын мүшэрнүүдые хооһолхоб. Ан арьяатан тэдэниие һандааха.
Арад зон зоболон гасаландаа ядажа, иигэжэ хэлэжэ эхилхэ: «Эзэндээ бусая! Тэрэ бидэниие дайраа, тиигээ хадаа аргалжа шадаха; Тэрэ маанадые шархатуулаа, тиигэбэл, шархануудыемнай эдэгээхэ.
Эгээл хурдан хүнэй хурдань мөхөжэ, эгээл хүсэтэй хүнэй хүсэнь буураха, эрэлхэг зоригтойшье амияа абаржа шадахагүй.
Арадуудай, үндэһэ яһатанай дунда байгааша Яковай үри һадаһад ой тайгын, талын ан амитадай дунда байгааша арсалан мэтэ, дэбһэжэ, уража байха, хэншье тэрээнһээ абаржа шадахагүй.
Хараһаар байтаршни ондоо хүн үхэрыеш үүсэлхэ, харин ши тэрээнһээ эдихэгүйш. Элжэгыешни буляаха, шамда бусаахагүй. Хониншни дайсадта хүртэхэ, теэд шамда туһалха хүн олдохогүй.
Мүнөө харана гүт: Биб, ганса Би байнаб. Намһаа бэшэ ондоо Бурхан үгы. Би гээгдүүлнэб, нэгэн доро амидыруулнаб, Би хюданаб, мүн аргалнаб. Минии урдаһаа хэншье һөөргэдэжэ шадахагүй!