13 Эзэн хаамнай оюун ухаандаа ойлгожо абыт. Хэрбээ энэ муу зонтой хотынхид хотоёо барижа, хотын хана бодхоожо дүүргэбэл, алба татабаринуудаа түлэхэеэ арсажа, эзэн хаанаймнай жасада горитой хохидол оруулхал.
Хаанай ордонһоо ажамидаржа байдаг бидэ эзэн хаанайнгаа һан жасын үригдэхэ ушарые тэсэхэ аргамнай үгы. Ушар тиимэһээ энэ бэшэг эльгээбэбди.
Евфратһаа баруулжанхи газарнуудые эзэмдэжэ, алба, татабари абажа байһан хүсэтэй хаашуул Иерусалимда байһан гэжэ элирээ.
Бурханай гэртэ хабаатай албатадһаа: санаартадһаа, левидүүдһээ, дуушадһаа, үүдэ һахигшадһаа, бүхы Һүмын албатанһаа алба татабари абтахагүй гэжэ мэдүүлнэбди.
Гурбадахинь баһа иигэжэ хэлэбэ: – Бидэ хаанда алба татабари түлэхын тула таряанайнгаа газар, уһан үзэмэй талбай барисаанда үгэжэ, мүнгэ зээлеэр абаха баатай болонобди.
Мунхаг хүн сэдьхэлдээ «Бурхан үгы» гэжэ һанана. Зон һальхай һамуун хэрэгүүдые хэнэ, муу муухай, жэгшүүритэй юумэ үйлэдэнэ. Һайн хэрэг хэдэг хүн байхагүй.
– Түлэнгүй яахаб, – гэжэ Пётр хэлээ. Тиигээд Пётрой гэртэ ороходонь, Иисүүс түрүүлэн: – Симон, ши юун гэжэ һананабши? Энэ дэлхэйн хаашуул хэнһээ түлөөһэ, алба татабари абадаг бэ? Өөһэдынгөө албатанһаа гү, али хариин зонһоо абадаг гү? – гэжэ һураба.
Тэндэһээ саашаа ябажа ябатараа, Иисүүс Матвей гэдэг алба татагшын татабари суглуулдаг газартаа һуухые хараад: – Хойноһоомни яба, – гэжэ хэлэбэ. Тиихэдэнь Матвей бодоод, хойноһоонь ябаба.