18 Улад зон иигэжэ хэлэбэ: «Хүдөөлгэнэй гашуудалтай дуу бидэндэ дуулахаяа тэдэ яаралтай ерэг, нюдэнһөөмнай нулимсын дуһалтар, нюдэнһөө нёлбоһоной урасхал мэтэ урдатар дуулаг лэ».
Тиимэһээ намайе гансаарым орхигты, хосорһон өөрынгөө арад зон тушаа гашуудан уйлахаб, аргадажа-һамааруулжа бү байгты.
Харин энээниие анхараагүй һаатнай, танай бардам занһаа боложо, минии зүрхэ сэдьхэл бүтүү уйлахал. Эзэнэй арад зоной һүрэг мэтээр баряанда туугдаһанһаа боложо, нюдэдэйнгөө шэргэтэр би сурхирса уйлахаб.
Өөрынгөө гай зоболон тухай улад зондо дуулгахыемни намда Эзэн захирба. Тэрэ иигэжэ хэлэхыемни айладхаа: Минии нюдэнһөө һүни, үдэргүй нулимса урдан байг. Уйлахаяа оройдоошье болихогүйб, улад зомни аргагүй ехэ сохилтодо дайрагдаба, угаа хүндөөр шархатаа.
Эгшүүритэй муухай Баалда мүргэхэдөө, эд зөөриеэ, үхэр малаа – эртэ урдаһаа хойшо үбгэ эсэгэнэрэйнгээ суглуулһан бүхы баялигые гээгээбди. Баалай шүтөөнүүд хүбүүд, басагадыемнай залгижархёо.
Эшхэбтэр муу байдалда орожо, доромжолуулан һалаха ёһотойбди. Бидэ болон элинсэг хулинсагнай саг үргэлжэ Эзэн Бурханайнгаа урдаһаа нүгэл үйлэдэжэ байгаабди, Тэрэнэй үгэ дуулаагүйбди.
Гай тодхор дээрэ үшөө гай тохёолдоно, бүхы орон нютаг һандаргагдан хооһороо. Гэнтэ манай майхангууд эбдэгдээ, агшам зуур соо хүшэгэнүүднай ударагдаа.
Эзэн: – Минии арад зон! Гашуудалай хубсаһа үмдэжэ, үнэһэн соо хүльбэрэгты. Ори ганса үхибүүгээ гээһэн мэтэ угаа гашуунаар уйлагты, юуб гэхэдэ, таанадые усадхахаяа ерэжэ байгаашад гэнтэ добтолон орохо.
Иерусалимай улад зон, үһэеэ тайража хаяад, нюсэгэн добо толгой дээрэ гашуудан уйлагты. Юуб гэхэдэ, Би, Эзэн, энэ үе удамда уурлан хилэнтэжэ, голожо, орхибоб.
Минии толгойн уһаар дүүрэн байгаа һаань, минии нюдэдэй нулимсын булаг болоо һаань, алагдаһан улад зонойнгоо хойноһоо үдэр, һүнигүй уйлаха һэм.
Уула тухай уйлажа, ори дуун болохоб. Үргэн талын бэлшээринүүд тухай гашуудан бархирхаб. Тэдэ зэлүүд хооһон болоо, тэрээгүүр хэншье гарахагүй. Үхэр һүрэгэй мөөрэхэнь дуулданагүй, огторгойн шубууд, бүхы ан арьяатан зугадан тэрьедээ.
Би, Ерэмияа, хэлээ һэм: «Эхэнэрнүүд, Эзэнэй үгые шагнагты! Тэрэнэй айладхал анхарагты! Басагадаа шаналан гашуудаха ёһололдо, хүн бүхэнөө – гашуудалай дуунда һургагты.
Бүхэли һүниндөө тэрэ сурхирса уйлана, нёлбоһод хасар дээгүүрнь урдана. Дуратай байһан зонойнь дунда тэрэниие һаатуулха хүн үгы, нүхэдынь тэрээндэ урбажа, дайсадынь болонхой.
Нёлбоһодһоо боложо һохор болонхойб, доторни хабданхай, арад түмэнэйнгөө хосоржо байхада, бага хүүгэдэй үлдэжэ-хооһоржо, хотын үйлсэнүүдтэ үхэжэ байхада зүрхэмни хахаран байна.
Иерусалим! Шамда юу гэжэ хэлэхэбиб, юунтэй жэшээлхэбиб? Сионой басаган, шамайе юунтэй сасуулха, яажа һатааруулхабиб? Гай зоболоншни тэнгис далайдал хизааргүй. Хэн шамайе аргалжа шадахаб?
Эзэниие бүхы зүрхэ сэдьхэлһээ гуй! Сионой басаганай хана! Үдэр, һүнигүй нюдэнһөө нёлбоһо гол горхон мэтэ урдахуула! Агшамшье зуура амгалан бү бай, нёлбоһод бү хатаг лэ!
Нюдэнһөөм нёлбоһод горхон мэтэ урдана – арад түмэнэйм басаган хосоржо байна!
Тиимэһээ Түмэн Сэрэгтэ Эзэн Бурхан иигэжэ айладана: Бүхы талмайнуудаар хүдөөлүүлгын гашуудал, бүхы гудамжануудаар «гай тодхор тудалдаа!» гэһэн ёолоонууд дуулдаха. Гашуудалай ёһололдо ажалшадые, хүдөөлгэндэ уйлагша эхэнэрнүүдые дуудаха!
Иисүүс Иерусалимда ойртожо, хотын харагдахада, хүн зонииень хайрлаһандаа бархиржа: