4 Тэдэ иигэжэ хэлэхэ: «Иерусалимда дайлахаяа бэлдэгты! Зэһэгты! Үдын тэнгээр добтолое!» Удаань тэдэ: «Дан орой болоо. Үдэр дууһажа, үдэшын һүүдэр ута боложо байна.
Зараса богоол бүхэли үдэртөө ойгоштороо халуун наранда хүдэлхэдөө, оройн һүүдэр тухай уйдан бододог. Хүндэ ажалаа арайшье дүүргээд, хүлһэеэ горидон хүлеэдэг.
Газар нютагтатнай бэлбэһэн эхэнэрнүүд далайн эрьеын элһэнһээ үлүү олон болоо. Сүйд хэгшые эльгээжэ, залуу хүбүүдыетнай алааб. Энээнһээ боложо, эхэнүүдынь зобоно, гасалан, айдаһаа хүрэхэ зүйл гэнтэ тэдэнтэй ушараа.
Долоон хүбүү түрэһэн эхэ мэдээгээ алдан унашоо, арай-шамай амяа абана. Эрьехэ нарагүй, наадаха түрэгүй тэрэ болоо. Наадалмаар зүйл боложо, тэрэ баһуулагдаа. Амиды үлэһэн зонииетнай дайсадта алахыень үгэхэб. Энэ болбол Би, Эзэн, айладхана мүн!
Үзэмэй таряалан мэтэ арад зон руу сүйд хэхыень дайсадые эльгээхэб, гэбэшье бүримүһэн усадхуулхагүйб, харин мүшэрнүүдыень хухалхые захирхаб, юуб гэхэдэ, тэдэ Минии арад бэшэ.
Тэдэ һурша ном, жада гартаа адханхай, хэрзэгы хархис зантай, хайра гамгүй. Тэдэнэй хашхараан тэнгис далай мэтэ хүнхинэнэ. Сионой басаган, шинии урдаһаа дайлахаяа тэдэ нэгэ хүн мэтэ жагсан, морёор гүйлгэлдэн ерэжэ байна!
Улад зон хашхаралдана: «Ургаса хуряаха саг үнгэрөө, зун дууһаа. Харин бидэ абарагдаагүйбди».
Арад үндэһэтэнэй дунда энээниие тунхагла, дайнда бэлдэ. Эрэлхэг хүсэтэй дорюун эрэшүүлые бодхоогты. Бүхы сэрэгшэд тулалдахын түлөө суглараг.
Эзэн Бурханай Эдоом тухай иигэжэ айладхаһые лүндэншэ Авдии үзэгдэл соогоо иигэжэ дуулаһан-хараһан байна: Бидэ Эзэнһээ иимэ мэдээ дуулаабди – үндэһэ яһатадта Эзэн элшэн эльгээнхэй, «Бодогты! Эдоомой урдаһаа байлдаа үүдхэе!», – гэжэ соносхоо.
Эдилгэ үгэдэг зондо амгалан тайбаниие худал найдуулжа, эдилгэ үгэдэггүй зондо дайн дажар болохо гэжэ һүрдөөжэ байгааша худалша лүндэншэд арад зониием мэхэлнэ. Эзэн эдэ лүндэншэдтэ иигэжэ айладхана:
Гаазада хэншье үлэхэгүй, Ашхэлооншье хооһорхо. Гэгээн сагаан үдэр дунда Ашдоодой улад зон гэрһээ үлдүүлхэ, Экроонойшье зон үлдэн гаргуулха.