9 Тэндэ ажаһуугша хариин зон иигэжэ хэлэбэ: – Бидэ Вавилоониие аргалхаяа һэдээбди, теэд болобогүй. Тэрэниие орхижо, гэртээ хария. Бурхан бии шадал соогоо Вавилоониие хэһээгээ, энээн тушаа бүхы арадууд мэдэнэ.
Тэрэ Самарида Одээд гэжэ Эзэнэй лүндэншэ байдаг һэн. Тэрэ Самари руу бусажа байгааша Израилиин сэрэгэй урда гаража, иигэжэ хэлэбэ: – Үбгэ эсэгэнэрэйтнай Эзэн Бурхан Иудын улад зондо уурлажа, таанадта тэдэниие диилүүлбэ. Теэд таанадай угаа хэрзэгы муухайгаар тэдэниие хюдаһан тушаа Тэрэ дуулаа.
гуйбаб: – Бурхамни! Тан тээшэ нюураа үргэхэеэ айнаб, эшэнэб. Юуб гэхэдэ, хуули буса ябадалнай толгойһоомнай дээшэ, гэмэ зэмэмнай тэнгэри тулама болоо.
Ангуушанһаа тэрьедэһэн гүрөөһэндэл, эзэгүй хонидтол адли зон өөрын арад руу эрьежэ, түрэлхи нютаг руугаа зугадаха.
Эдир залуу наһанһаашни эхилэн зүбшэл үгэжэ байгааша зурхайшадшни өөр өөрын замаар ябаа, хэншье шамайе абараагүй!
Танай сэрэгшэд бэе бэеэ нэшэлдэн унаа, бэе бэедээ: «Бодогты, гэр руугаа, арад түмэндөө бусая, дайсанһаа хороё!» гэлдэнэ,
Хүлһэлэн абаһан сэрэгшэдыньшье тугал мэтэ тоолхогүй. Тэдэ тэсэнгүй һөөргөө гүйлдэбэ, тэдэнэй һалаха сагынь хүрэжэ ерээ, үхэхэ сагынь.
Вавилоондо таряа тариха, хуряаха хэрэгые болюулагты, тэндэ ажаһуудаг хариин хүн бүхэн добтолон орохо сэрэгһээ айжа, түрэл орон нютаг руугаа бусаг лэ.
Улад зон хашхаралдана: «Ургаса хуряаха саг үнгэрөө, зун дууһаа. Харин бидэ абарагдаагүйбди».
Намһаа холодоһондоо тэдэ гай зоболон амасаха, Намһаа буруу хараһандаа тэдэ хосорхо! Минии тэдэниие абаржа байхада тэдэ Нам тушаа худал хэлэжэ байгаа.
Тэнгэриһээ иигэжэ хэлэһэн ондоо абяан намда дуулдаа: – Энэ ниислэлэй нүгэл шэбэлынь таанарта нүлөөлхэгүйн тула, гай аюулынь таанарые дайрахагүйн тула, арад зомни тэрэ хотые орхиит.
Юундэб гэбэл, тэрэнэй нүгэл шэбэлынь огторгой тэнгэридэ туласараа обооршоод байна, тиин тэрэ ниислэлэй хэһэн гэмтэ ябадалые Бурхан һанаандаа оруулба.