6 «Түргөөр! Ами наһаяа абарагты! Сүл губиин зэрлиг элжэгэн мэтэ гүйгты!»
Тиигээд тэдэ Эльгээмэлнүүдэй нэгэн Лоодой гэр бүлэдэ хандажа: – Амиды үлэхэ гэбэл, эндэһээ түргэн тэрьедэгты! Гэдэргээ эрьежэ бү харагты, талада ошожо зогсожо бү байгты! Хада өөдэ түргөөр гарагты! Үгы бол, таанад хосорхот! – гэжэ захирба.
[Дуунай бүлэгэй хүтэлбэрилэгшэдэ: найман хүбшэргэйтэ зэр зэмсэгэй дууряалга доро. Давидай псалма.]
Элһэн сүл губидахи хадхууртай һөөг мэтэ, халуун, хуурай хооһон, бэшэ юунэйшье ургадаггүй дабһатай газарта байгааша, хэнэйшье харадаггүй һөөг мэтэ тэрэ. Бурханай үршөөдэг һайн һайхан юумэн тухай тэрэ мэдэнэгүй.
Вавилооной орон нютагһаа тэрьедэгты! Өөһэдынгөө ами наһа аршалагты! Вавилооной гэм зэмын түлөө бү хюдуулжа байгты! Би хэһэн хэрэгүүдэйнь хэм соо хэһээлтэ амасуулнаб!
Тиин уһаар арюудхуулхаяа ерэһэн олон зондо Иоанн хэлэбэ: – Хорото могойн таһардаһад! Бурханай буулгаха хэһээлтэһээ иигээд хулжахыетнай таанарта хэн заагааб?
Бурханай худалаар хэлэжэ болохогүй, хубилдаггүй хоёр юумэн бии. Тиимэһээ бидэ урдамнай оршожо байһан найдуулга хатуугаар адхаад, ехэтэ урмашажа, Бурхантай хамтархадаа хоргодохо газар олобобди.