14 Харин нам тухай хэлэхэ болоо һаа, би таанадай мэдэлдэ ороод байнаб. Өөһэдынгөө зүб ба зүйтэй гэжэ һанаһан юумэ намтай хэхэдэтнай болохо.
Харин Тэрэнэй намайе үршөөгөөгүй гээшэ һаань, яахаб, Тэрэ намда һанаһаараа юумэ хүүжэн.
Ёядаа эсэгынь өөртэнь хэһэн һайн хэрэгүүдые хаан мартажа, иигэжэ хүбүүень алаа бэлэй. Захарияа амияа табижа байхадаа, «Эзэн хараг, үһөөгөө абаг лэ!» гэжэ хэлээ һэн.
– Мүнгые ши өөртөө абаарай! Тэрэ үндэһэтэн тушаа асуудал мүн лэ өөрын дураар шиидхэ, – гэбэ.
Харин мэдэжэ байгты: хэрбээ намайе алаа һаа, таанад өөһэдөө мүн энэ хотын ажаһуугшад ямаршье гэмгүй хүниие хорооһон гэм зэмэтэй болохот. Юуб гэхэдэ, эдэ бүхы үгэнүүдые соносхохыемни Эзэн үнэхөөр намайе таанадта эльгээгээ бэлэйл, – гэжэ хэлэбэб.
Цэдэкиия хаан тэдээндэ: «Энэ урдатнай тэрэ байнал даа. Һанаһаараа тэрээнтэй юумэ хэгты, би таанадай урдаһаа юушье хэлэхэгүйб», – гэбэ.
Шадраах, Мэшаах болон Абээд-Нэгоо гурбан Навуходоносор хаанда хэлэбэ: – Үндэр түрэлтэ хаан, энээндэ маанадай харюусахын хэрэг үгы.
Мүнөө шинии гарта байнабди: яажа һайнаар, гомдолгүйгөөр манда хандахаб гэжэ һананаш, тиижэл ханда.