24 Хүсэлөөр жүрөөдэн, агаар унхидан сүл губи руу гүйжэ ябаһан зэрлиг эмэ элжэгые хэн барижа шадахаб? Ороондо орохо сагтаа тэрэ бүхы элжэгэнүүдтэ бэеэ дурадхахал. Ши тэрээндэл адлиш!
Харин зэрлиг элжэгэнһээ хүнэй түрэхэнь шам мэтын тэнэгэй ухаатай бологшоһоо хилбархан.
Һогоон хэды һара хээлитэй байдагынь хэлэхэ гүш? Тугаллаха сагынь тогтоожо шадаха гүш?
Хулангууд нюсэгэн добо дээрэ зогсожо, амяа абажа ядан, сүүбэн шонодол аахилна. Эдихэ хоолгүй байхадаа нюдэдынь гэрэлгүй, мууданхай.
«Модон – манай эсэгэ, хабсагай – манай эхэ» гэжэ хэлэдэг таанад Намһаа буруу хараа бэлэйт. Харин гай тодхорой болоходонь, Минии ерэхые, таанадые абархыемни гуйдагта.
Янхан эхэнэрнүүд унтаһанайнгаа түлөө мүнгэ абадаг, харин ши өөр тээшээ алишье зүгһөө ерүүлхын, тэдээнтэй унтахын тула өөрөө мүнгэ үгэнэш.
Тэдэнэй өөрынгөө гэм мэдэржэ, Намайе бэдэржэ эхилтэр Би тэдээн тушаа мартаад, огтолон орхёод байхаб.
Үсэрхүү зэрлиг элжэгэн мэтэ болоод, Израилиин арад зон өөһэдөө өөһэдыгөө мэдэн ябана. Тэдэ туһа эрин Ассири руу ябаа, нюуса амарагуудтаа түлбэри үгэдэгтэл тэдэ түлбэреэр нүхэсэл эреэ.