22 Соодоор, сабангаар бэеэ хэды угаагаашье һааш, гэм зэмэйшни толбые Би харажал байнаб.
Тиимэһээ Давид Урияада дурадхаба: – Мүнөөдэр ши эндээ дахин үлэ. Үглөөдэр би шамайе һөөргэнь ябуулхаб. Иигээд Урияа тэрэ үдэр болон үглөөдэрынь Иерусалимда үлэбэ.
сумаа соо шуудайлһан мэтэ хойшонь хээд мартажашье магад.
Израиль энэ сагһаа эхилэн хэтэ мүнхэдөө Эзэндэ найдаг лэ!
Ши гансал нюдөөрөө хараад лэ, нүгэлтэй муу зондо хүрэдэг хэһээлтые харахаш!
Хэһэн юумыень бултыень Би харанаб. Тэдэ Намһаа хоргодожо шадахагүй – гэм зэмэнь Намһаа хорохогүй.
Эзэн айладхана: – Иудын хан түрын зоной нүгэл түмэр эритээр, баллахын аргагүйгөөр бэшэгдэнхэй, ошорой үзүүрээр зүрхэнэйнь хабтаһан дээрэ һиилэгдэнхэй, үргэлэй шэрээгэй углуунууд дээрэ барлагданхай.
Иерусалим, абарагдахын тула муу муухайе зүрхэ сэдьхэлһээ зайсуулагты. Хэды болотор хорон муу бодолоо бодохо юмта?
Иерусалим һалахань! Хото алууршадаар дүүрэнхэй, хуушан, жэбэтэй тогоон мэтэ. Мяхан хэһэг хэһэгээр тэрээн сооһоо хаягдаха, саашадаа тэрэ мяхантай юун болохо байһанда хэнэйшье һанаан зобоногүй.
Израилиин зоной нүгэл болон гэмынь хэмһээ ехэ болоо, тиигээд бүрин бүтэн зандаа хадагалаатай байна.
Яковай омогорхолоор Эзэн тангариглаа: хэрэгүүдынь хэтэ мүнхэдөө мартахагүйб!
Эзэн иигэжэ айладхаа: «Үһөөгөө абахаяа хүлеэжэ, хэһээлтэеэ хадагалан байхамни. Ханза соогоо ласадуулхам.