13 Ушарынь гэхэдэ, Минии арад зон хоёр нүгэл үйлэдэһэн байна: сэбэр уһанай эхин болохо Намайе орхёо, ямаршье уһа тогтоодоггүй, нүхэ һүбэтэй хонхо яамые хабсагайда сабшан хээ.
Юундэб гэхэдэ, тэдэ Намайе орхижо, ондоо бурхадта уталгануудые ууюулдаг байгаа. Иигэжэ тэдэнэй хэһэн хэрэгүүд Минии сухал хүргэбэ. Энэ газарта Минии уур хилэн бушаганажа, унтархагүй».
Бузар муухай хэрэгүүдые үйлэдэгшэд усадхагдаха, харин Эзэниие хүсэн хүлеэгшэд газар нютагые уг залгамжалха. ו Ваав
Би нарата дэлхэйдэ үйлэдэгдэдэг бүхы юумэ үзөөб, энэ хадаа дэмы хүлгөөн хөөрсэг, сэдьхэлэй зоболон.
– Хүлгөөн хөөрсэг, хамаг юумэн дэмы хүлгөөд, хөөрсэгэнөөд дүүрэхэ, – гэжэ Багша хэлэбэ.
Хүлгөөн хөөрсэг, хамаг юумэн дэмы хүлгөөн гэжэ Багша хэлэбэ.
Тиимэшье гэлэй, харин гуниг сухариха бэшэ. Гэдэргээ эрьен өөрын үйлэдэһэн хамаг юумэ, бүтээһэн хэрэг хүдэлмэри харахадам, баһал дэмы хооһондол үзэгдэхэ юм. Үнөөхил һалхи намнагшатай адли гэжэ бодооб. Тэрээнһээ ямаршье ашаг үрэ гэжэ байхагүй.
Хэн нэгэн бүхы ухаагаа, мэдэсэ шадабарияа элсүүлэн ажаллаһаниинь өөртэйнь хамта ажаллаагүй хүндэ хүртэхэнь юун гээшэб? Энэнь мүн лэ дэмы хооһон, тэрээн соогоо асари муу хэрэг.
Нюдэндөө һайшаагдаһан хүндэ Тэрэ мэргэн ухаа, мэдэлгэ, баяр жаргал үгэдэг. Тиихэдээ Өөрынгөө урда гэмгүй нэгэндэ үгэхын тулада суглуулха, нөөсэлхэ ажалые нүгэлтэй хүнөөр хүүлэдэг байна. Энэньшье дэмы хүлгөөн, һалхи намнаһантай адли.
Элдэб ажал ба амжалтануудынь хүнүүдэй дунда атаархал түрүүлдэг. Энэ дэмы хэрэг, һалхи намнагшатай адли.
Сар өөрынгөө эзэниие танидаг, элжэгэншье хооллодог тэбшэеэ мэдэдэг лэ. Харин Израиль мэдэдэггүй, Минии арад түмэн ойлгодоггүй!»
Ай, халаг, таанад нүгэлтэй арад, гэм зэмэтэйт, муу зоной үринэр, муухай хүүгэдта! Эзэниие буруушаажа, Израилиин Нангин Арюуниие орхибот, Тэрээнһээ буруу харабат.
Абаралай булагһаа баяртайгаар уһа удхан байхат!
Тиимэһээ ойлгодоггүй хадаа арадни баряанда туугдан ошохо. Удамаршадынь туража үхэхэ, хара зониинь ангажа хосорхо.
Юуншье бэшэ юумэндэ мүнгэеэ юундэ үрихэбта? Садхаахагүй юумэндэ салингаа юундэ гаргахабта? Намайе һайса шагнагты, үгыем дуулагты. Тиигэбэл, эгээл эрхим эдеэ хоол барихат.
Эзэн иигэжэ айладхаа: «Тэдэ Минии арад түмэн гээшэ, Намайе мэхэлхэгүй». Тиигээд Тэрэ тэдэниие абараа бэлэй.
Намайе орхижо, ондоо бурхадта үргэл үргэжэ, шүтөөнүүдые хэжэ, тэдээндэ һүгэдэн мүргэдэг болоһонойнь, нүгэл үйлэдэһэнэйнь тула Би Өөрын арадта хэһээлтэ амасуулхаб.
Ноёдойнь зарасанараа уһанда ябуулхадань, уһа нөөсэлдэг газар руу тэдэнь ошобошье, уһа олонгүй, хооһон һабатай бусажа ерэнэ. Эшэнхэй, доромжолуулагдаһан, нюураа бүглэн тэдэ байна.
Намайе орхижо, буруу харабат. Тиимэһээ Би таанадые усадхааб. Тэсэбэрим һалаа!
Эзэн, Та – Израилиин найдабарит. Танһаа арсан ошогшод нэрээ гутааха, тооһон дээрэ бэшэһэн бэшэгтэл үгы болохо. Юуб гэбэл, тэдэ Таниие, Эзэниие, сэбэр уһанай булагые, орхибо ха юм.
Ливаанай хабсагайта үндэрнүүд хэзээ нэгэтэ саһагүй болодог юм гү? Хадын хүйтэн урасхалнуудынь шэргэдэг юм аал?
Ушарынь гэбэл, зон Намайе орхижо, энэ газар бузарлаа, өөһэдөөшье мэдэхэгүй, үбгэ эсэгэнэрэйньшье мэдэхэгүй, Иудын хаашуулайшье танихагүй ондоо бурхадта санзай эндэ ууюулаа. Гэм зэмэгүй зоной шуһаар энэ газарые дүүргээ.
Ямаршье арад үндэһэтэн бурхадаа һэлгэжэ байгаагүй, бурхадайнь бурхадшье бэшэ байгаа хадань тиигэжэ байгаагүй. Харин Минии арад зон Намайе, нэрэ хүндэ тэдээндэ олгуулһан Бурханиие, орхижо, аша туһагүй шүтөөнүүдтэ мүргэжэ эхилээ.
Израиль, энээниие таанад өөһэдөө үүдхээт! Минии, Эзэн Бурханайтнай, таанадые дахуулан ябаха үедэ Намайе орхёот.
Хулгайшан баригдахадаа нэрээ хухардаг. Тэрээндэл адли Израилиин арад зон – хаашуул, удамаршад, санаартад, лүндэншэд нэрээ гутааба.
Эзэн иигэжэ хэлэнэ: «Арад зомни мунхаг. Тэдэ Намайе мэдэдэггүй. Тэдэ тэнэг үхибүүдтэл адли, юумэ ойлгодоггүй. Муу юумэ үйлэдэхэдөө һүрхэй, харин һайн юумэ хэхэеэ шададаггүй».
Минии арад түмэн соо харатай муу зон бии. Тэдэ шубуу баригшад мэтэ, урьхануудые табидаг. Теэд тэдэ шубуу бэшэ, улад зониие баринал!
лүндэншэд хуурмаг абарал буулгана, тэдэнэй туһаар санаартад улад зониие ударидана. Минии арад түмэн энээндэ угаа дуратай байха юм! Харин энээнэй дүүрэжэ, хэһээлтын сагай ерэхэдэ, тэдэ яаха болоноб?
Тэдэ онгонуудта мүргэхэдөө, Намһаа холодоо, энээниие Израилиин арад түмэн ойлгохо бэзэ гэжэ найданаб».
Тэрэ хүн намайе дахин һөөргэнь, нангин үргөөгэй үүдэнүүд тээшэ абаашаба. Харахадам, үүдэнүүд дороһоо уһан гаран урдажа байба. Нангин үргөөгэй урда талаһаа, үргэлэй шэрээгэй хажуугаар саашаа зүүн зүг тээшээ тэрэ урдажа байгаа һэн.
Эзэн иигэжэ айладхана: Урдань Минии байгааша арад түмэн таанад дайсан мэтээр урдаһаам һөөргэдэн бодобот. Аажам тайбан үнгэржэ байгааша зоной, дайн дажарһаа бусажа байгшадай гадар, доторшье хубсаһыень буляажа абажа байнат.
Эзэн иигэжэ айладхана: «Арад түмэмни! Би таанарта юу хээбиб, яажа зобоогообиб? Харюуса Намда!
Тэрэ үдэр Давидай гэр бүлынхидтэ, Иерусалимай оршон һуугшадта шэнэ булаг урдаха. Тэрэ булаг нүгэл наманшалхын ба бузар арилгахын түлөө дэлбэрхэ.
– Бурханай юу үршөөдэгые, шамһаа уһа эриһэн хүнэй Хэн байһые мэдэжэ байгаа һаа, ши өөрөө Тэрэниие гуйха бэлэйш, тиихэдэшни Тэрэ шамда амидаралта уһа үгэхэ һэн, – гэжэ Иисүүс харюусаба.
– Эзэмни аа, энэ худаг гүнзэгыл, харин Та уһа удхаха хүнэггүйлта. Тиигээд амидаралта уһа хаанаһаа олохобта?
Харин Минии үгэхэ уһа ууһан хүн хэзээдэшье ундаа хүрэхэгүй. Минии үгэхэ уһан тэрэ хүнэй досоо булаг болон дэлгэржэ, мүнхын амидарал олгохо.
Иисүүс һайндэрэй һүүлшын эгээл ехэ үдэрынь зондо иигэжэ айладхаба: – Ангаһан хүн Намда ерээд, ундаа харяаг!
Тиигээд Эзэн Моисейдэ иигэжэ үгүүлбэ: – Удахагүй наһа барахашни. Тиихэдэшни энэ арад һальхай ябадал гаргажа, зорин ошожо байһан хариин газар дайдын бурхадта мүргэжэ эхилхэ. Намайе орхижо, өөһэдтэйнь баталһан Минии хэлсээе тэдэнэр эбдэхэ.
Тэдэ хүнүүд хатаһан булагуудта, шуурганда туугдаһан үүлэнүүдтэл адли дэмы юм: Бурхан тэдэндэ хаб харанхыда газар бэлдээд байна.
Намда тэрэ хэлэбэ: – Бүтэбэ! Би Альфа, Омега гээшэб, Түрүүшынхинь, Һүүлшынхинь гээшэб. Ундаа хүрэһэн хүндэ амидаралай булагай уһанһаа миинтэ уулгахаб.
Болор мэтэ ялалзаһан амидаралгын уһанай гол мүрэниие удаань намда Эльгээмэл харуулаа. Тэрэ гол мүрэн Бурханай болон Үргэлэй Хурьганай хаан шэрээгэй дороһоо урдан гарадаг.
Арюун Һүлдэшье, хадамай басаганшье: «Ерэ!» – гэнэд. Шагнажа байгаашашье: «Ерэ!» – гэг. Ундаа ехээр хүрэгшэдшье ерэг! Амидаралгын уһа абаха дуратайшуул ерэжэ, тэрэ уһа миинтэ абаг лэ!
Таанад Намайе орхёод, ондоо бурхануудта шүтэн мүргөөт. Би таанадые дахин абархагүйб.
Эзэндэ мүргэн шашхалдан, «бидэ Эзэниие орхижо, Баалнуудта ба Аштаартуудта мүргэжэ, нүгэл хээбди. Харин мүнөө дайсадаймнай гарһаа маанадые мултаруулыт. Бидэ Танда мүргэдэг болохобди» гэжэ тэдэ гуйгаа бэлэй.