7 Эхэ, эсэгэеэ, дүтын хүнөө алдаад байгша хүнэй һанаа тэгшэлхын, һамааруулхын тула хэншье тэрээндэ эдеэ хоол дурадхажа, хундага барижа бахагүй.
Иоовой аха дүү, анда нүхэд, танил талань сугларан, ехэ найр хэбэ. Эзэнһээ боложо асари ехэ зоболон үзэһэн Иоовто хүн бүхэн нэгэ нэгэ хэсиитэ мүнгэ, нэгэ нэгэ алтан һиихэ бэлэглэбэ.
Нарата юртэмсэдэ бүхы дарлалтын үйлэ дахин дахин харабаб. Дарлуулагшадай нулимса хаража байхада, тэдэнэй һанаа заһаха хэншье олдохогүй. Дарлагшын талада хүсэн, харин дарлуулагшадые хайрлаха хэншье байхагүй.
Иудын хан түрын зон, үхэһэн хүнэй хойноһоо бү уйлагты, бү гашуудагты. Баряанда туугдан ошоһон хүнэй хойноһоо сурхирса уйлыт. Тэрэ хэзээшье һөөргөө эрьен ерэхэгүйл, түрэл нютагаа хэзээдэшье харахагүйл.
Хормойнь муухай юумэндэ зуурагданхай. Тэрэ ерээдүй тухайгаа бодоогүй, тиимэһээ гэнтэ доройтон унаа. Хэншье тэрэниие һатааруулхагүй! «Эзэн! Минии гай зоболон анхарыт! Дайсадай угаа баярлажа байһые!»
Абяагүй гашууда. Толгойгоо тэрэл зандаа боолто-малгайгаар орёожо, хүлдөө гуталаа үмдэжэ бай. Гашуудан нюураа бүглэжэ, ямбын эдеэ эдижэ бү байгаарай.
Хариин газарта тэдэ Эзэндэ архяар үргэл хэдэггүй, бусадшье тахил үргэдэггүй байха. Эдеэ хоолынь ямбада эдиһэн хоолдол, эдиһэн лэ хүниие хорлохо. Хилээмэнь гансал үл залгахын тула, Эзэнэй нангин үргөө руу хэзээдэшье оруулагдахагүй.
Уйдхар гашуудалта үедөө тэрээнһээ эдеэ бэшэб, ургаса суглуулхадаа арюун сэбэр байгааб, нүгшэһэн хүнэй түлөө тэрээнһээ үргөөгүйб. Би Танда, Эзэн Бурхандаа, үнэн сэхэ байгааб, Танай захирһанай ёһоор бүхы юумэ дүүргээб.