18 Эзэн намда: – Хаанда болон хатан эхэдэнь хаан шэрээһээ бууха тухай хэлэ. Юуб гэхэдэ, тэдэнэй гоё һайхан титим толгойһоонь унаа.
Иудын хаан Ехонияа Вавилооной хаанда өөрыгөө эхэтэеэ, түшэмэлнүүдтэеэ, сэрэгүүдэйнгээ дарганартай, дүтынгөө хүнүүдтэй хамта бэеэ тушааба. Энэ ушар Вавилооной хаанай наймадахи жэлээ хан түрэеэ засаглажа байхада болобо.
Тэрэ Ехонияае Вавилоон абаашаба. Тэрээнтэй хамта хан эхые, хаанай хатадые, дүтынь хүнүүдые, орон нютагтаа нэрэтэй солотой болоһон ноёд һайдые туужа абаашаба.
Мэнашшээ зобохын ехээр зобожо, үбгэ эсэгэнэрэйнгээ Бурханай урда угаа даруу номхон боложо, Эзэн Бурхандаа эрьежэ, туһа эрижэ эхилбэ.
Тэрэнэй зальбаралга, Бурханай тэрэниие анхарһаниинь, бүхы нүгэл, гэм зэмынь, номхон даруу болохын урда тээ үргэлэй газарнуудые түхеэрһэниинь, Ашэраа бурханай болон онгонуудай дүрсэнүүдые табиһан газарнуудынь Хозай гэгшын бэшэгүүд соо зураглагданхай.
Харин эсэгэдээ орходоо тэрэ Эзэнэй урда номхон даруу болоогүй, бүри ехэ нүгэлнүүдые хээ.
Моисей Аһароон хоёр фараондо ерээд хэлэбэд: – Эзэн, еврейнүүдэй Бурхан, иигэжэ асуужа байна: Минии урда номгорхошни хэзээ юм бэ? Намда зорюулһан үргэл тахил бүтээхыень Минии арадые табииш.
Энэ баялиг мүнхэ бэшэ, хаанайшье титим уг дамжан үгтэхэгүй ушар байха.
бэһэлиг, хамарай сахариг,
Эзэн иигэжэ айладана: «Вавилооной басаган, хүүхэн, доошоо буужа, шорой дээрэ һуу! Газарта һуу! Халдейшүүдэй басаган, хан шэрээ бэшэ үгы шуу! Хэзээдэшьеб шамайе урихан, нариихан басагантай жэшээлдэг байгаа, харин мүнөө тиимэ бэшэш!
Эзэн Ёякиимэй хүбүүн, Иудын хаан Ехонияа гэгшэдэ иигэжэ айладхаба: – Би Өөрөөрөө тангаригланаб, Минии баруун гарта тамгатай бэһэлигшье байгаа һааш, Би шамайе һугалжа хаяхаб!
Би шамайе эхэтэйш хамта хариин нютаг руу сүлэхэб. Тэндэ таанад түрөөгүйт, гэбэшье тэндэ үхэхэт!
Ехонияа хаанай, тэрэнэй хатан эхын, ордоной түшэмэлнүүдэй, Иудын хан түрын болон Иерусалимай ноёдой, уран гартанай болон дархашуулай Иерусалимһаа гаргагдан туугдаһанай удаа
Уншаһанайнь удаа тэдэ бэе бэеэ мэгдэнгеэр харалсаад, «Бидэ энээн тушаа хаанда дуулгаха ёһотойбди» – гэжэ Баруухта хэлээ һэн.
Сионой басаган гоё һайханаа гээгээ. Тайжанарынь бэлшээри олоогүй буганууд мэтэ, хүсэ шадалгүй болотороо гүйгээ, туугшань тэдэниие намнан хүсэжэ байна.
Хормойнь муухай юумэндэ зуурагданхай. Тэрэ ерээдүй тухайгаа бодоогүй, тиимэһээ гэнтэ доройтон унаа. Хэншье тэрэниие һатааруулхагүй! «Эзэн! Минии гай зоболон анхарыт! Дайсадай угаа баярлажа байһые!»
Сионой аха захатан шэмээгүй газарта һууна, толгойдоо үнэһэ сасаа, гашуудалай шэрүүн хубсаһа үмдөө. Иерусалимай басагад толгойгоо газар руу гунхуулаа.
Толгойһоомнай титим унаа! Нүгэл хэһэнэймнай түлөө гай тодхор болоо!
Хамарай, шэхэнэй сахариг, толгойдош гоё һайхан титим бэлэглээ һэм.
Малгайгаа аба, титимээ тайла, саашадаа урда шэгээрээ юумэн байхагүй гэжэ Би, Эзэн Бурхан, захирнаб. Доогуур һууһан нэгэн дээгүүр һуудаг болохо, дээгүүр һуугааша доошолхо.
Абяагүй гашууда. Толгойгоо тэрэл зандаа боолто-малгайгаар орёожо, хүлдөө гуталаа үмдэжэ бай. Гашуудан нюураа бүглэжэ, ямбын эдеэ эдижэ бү байгаарай.
Гашуудалай тэмдэг болгон, толгой, хүл нюсэгэн ябахагүйт, гасалан уйлахагүйт. Нүгэлэйнгөө түлөө таанад гэмшэн, һанаа алдан ябахат.
Тэдэ улһан толгойн боолтонуудые, улһан дотор хубсаһа үмдэхэ ёһотой. Санаартад тэдэниие хүлэрүүлхэ ямаршье бүһэ бүһэлхэ ёһогүй.
Теэд тэрэ бардам, дээрэлхүү боложо, хан шэрээһээ унагаагдаа, бүхы алдар суугаа алдаа бэлэйл.
Энэ хэрэг Нинэвээгэй хаанда дуулдаба, тэрэ өөрынгөө хан шэрээһээ бодобо, үмдэжэ ябаһан хубсаһаяа тайлаад, гашуудалай шэрүүн бүд хубсаһа үмдөөд, шандаруу дээрээ һууба.
Энэ үхибүүндэ адли хэн номгон даруу болоноб, тэрэ Огторгойн хаан орондо үлэмжэ ехэнь гээшэ.
Бурханай урда номгон даруу байгты, тиин Тэрэ таанадые дээшэнь үргэхэл.
Тиимэһээ һүр хүсэтэй Бурханай урда даруухан байгты, тиигэбэлтнай, сагай ерэхэдэ, Бурхан таанадые дээшэнь үргэхэл.