5 Тэдэ шүтөөнүүд огородой мануухай мэтэ, дуугаржа шадахагүй. Ябажа шадахагүй байхадань тэдэниие үргэжэ зөөдэг гээшэ. Тэдээнһээ бү айгты! Тэдэ хоро хэжэ шадахагүй, мүн тиихэдэ һайнииешье хэжэ шадахагүйл.
Тэдэ асарагдаһан үхэрнүүдэй нэгыень абаад, бэлэдхэжэ, үглөөнһөө эхилээд үдэ болотор: – Баал, маанадта харюусыт! – гэжэ зальбарба. Теэд ямаршье абяан гарабагүй, хэншье харюу үгэбэгүй. Хэһэн үргэлэйнгөө шэрээ тойроод тэдэ собхоролдобо.
Эзэн Амацияада уурлажа, лүндэншые эльгээбэ. – Танай добтолходо өөрын арадые абараагүй хариин бурхадта юундэ мүргэнэбта? – гэжэ лүндэншэ Амацияада хэлэбэ.
Моһаабай улад зоной эсэтэрээ обоонуудта гаража ерэн, шүтөөнүүдтээ зальбарбашье, тэрэнь ямаршье туһа болохогүй.
Эзэн иигэжэ айладана: «Үндэһэ яһатад, хамтадаа ерэгты! Амиды үлөөшэ зон, зарга шүүлгэндэ дүтэлэн ерэгты, абаржа шадахагүй бурхадта зальбарагшад, модон шүтөөнүүдые абажа ябаашад юушье мэдэхэгүй зон!
Вавилооной Бээл болон Нэбоо гэдэг бурхадай эсэс ерээ! Тэдэ элжэгэнүүд дээрэ ашагдажа, ашаанай эсэһэн амитадта дарамта болоо.
Тэдэ үнөөхиеэ мүр дээрээ үргэн зөөжэ, байха байрадань заладаг. Тэрэ хэһэн зүйлынь байраһаа хүдэлхэгүй зогсодог. Хэн нэгэнэй тэрээндэ зальбаран мүргөө гээшэ һаань, тэрэ харюусажа шадахагүй, гай тодхорһоо абаржа шадахагүй.
Улад зон булта мунхаг, ойлгосо мэдэсэгүй байна. Шүтөөн бүтээгшэ өөрынгөө нэрэ гутаана, юуб гэбэл, тэрэнэй шудхамал хүрэгүүд худал хуурмаг, амигүй онгод бшуу.
Модоной тайрадаһанда хандан «һэри!» гэжэ, дүлии шулуунда «бодо!» гэжэ хэлэдэг хүн абарагдахагүй. Тэдэ яагаад багша боложо шадахаб? Харыт, тэрэ алта мүнгөөр шэмэглэгдэнхэй, теэд ямаршье амисхал тэрээндэ байхагүй.
Һүзэглөөгүй байхадатнай таанадые оло дахин төөрюулдэг, дуугүй онгонуудта шүтэхэдэ түлхидэг байгаа гэжэ мэдэнэт.
Онгонуудта үргэгдэһэн хоол бариха тухай хэлэбэл, онгонууд юуншье бэшэ, зүбхэн ори ганса Бурхан бии юм гэжэ бидэ мэдэнэбди.
Тэндэ модоор болон шулуугаар хүнэй дархалһан, юумэ харадаггүй, дууладаггүй, юушье эдидэггүй ба үнэршье ойлгодоггүй бурхадта зальбаржа байхат.