4 Тиигээд мүнгөөр болон алтаар шэмэглэдэг. Ганхахагүйн тула тэрэниие хадааһа, алхаар бүхэлдэг.
Абаралай хундага үргэжэ, Эзэнэй нэрэ дуудахаб.
Фараониие сэрэгтэйнь хамта Хулһата далайда шэнгээгээ. Юуб гэбэл, энэрэл хайрань хэтэ мүнхын.
Түмэршэ дархан багажа зэбсэгээ абаад, нүүрһэн дээрэ гал үлеэн хүдэлдэг. Тэрэ шүтөөниие алхаар дабтажа, гарайнгаа хүсэ хэрэглэн хүдэлдэг. Ажал хэхэдээ, тэрэ гэдэһээ үлдэжэ ядардаг, ангадаг, эсэдэг.
Зарим зон түриибшэһөө алтаа хайра гамгүй үгэжэ, мүнгэ шэгнүүрээр шэгнэн, бурхан хэхыень алташа дарханиие хүлһэлдэг. Тиигээд тэдэ шүтөөнэй урда унажа, мүргэдэг.
Тэдэ үнөөхиеэ мүр дээрээ үргэн зөөжэ, байха байрадань заладаг. Тэрэ хэһэн зүйлынь байраһаа хүдэлхэгүй зогсодог. Хэн нэгэнэй тэрээндэ зальбаран мүргөө гээшэ һаань, тэрэ харюусажа шадахагүй, гай тодхорһоо абаржа шадахагүй.
Мүнөө тэдэ нүгэлөө бүри олошоруулба: дархашуулай гараар өөһэдын тухайлһанай ёһоор мүнгэн онгонуудые урлуулба. Тиигээд тэдэ эдэ онгонуудта тахил үргэгты гэжэ хэлэнэ.
Модоной тайрадаһанда хандан «һэри!» гэжэ, дүлии шулуунда «бодо!» гэжэ хэлэдэг хүн абарагдахагүй. Тэдэ яагаад багша боложо шадахаб? Харыт, тэрэ алта мүнгөөр шэмэглэгдэнхэй, теэд ямаршье амисхал тэрээндэ байхагүй.