5 Тэнэгэй дуулахые шагнагшаһаа ухаатайн зэмэлхые шагнагшань дээрэ.
Эзэн, би Таниие дуудан иигэжэ хэлээб: «Та хадаа минии хорохо газар, амидын газарта минии хуби мүн!»
Зарлиг шагнадаггүй хүн өөртөө хохидол асардаг. Зарлигһаа айдаг хүн шагналда хүртэнэ.
Һургаал сахидаггүй хүн ядарал гутамшагта ороно, зэмэлэл шагнаһан хүн аша туһа абана.
Ухаатай хүниие зэмэлхэ гээшэ тэнэгые зуу дахин наншахаһаа дээрэ.
Зэмэлэлгын мэргэн үгэ гээшэ шэхээ табин соносогшодо алтан һиихэ ба шэжэр алтан зүүдхэл мэтэ.
Хайрлаха нүхэр ойлгомторгүй шархатуулжа болохо, үзэн ядагша һаймһаран таалажа болохо.
Эхэ эсэгыншни захяа заабари хадаа зүб харгы харуулһан дэн, һургаал – гэрэл, шанга заабари – амидаралай зам гээшэ.
Һэнгэргүй хүниие бү зэмэлэ, тэрэш шамайе үзэн ядаха. Харин сэсэн хүн зэмэлэлгые үнэтэйдэ тоолохо.
Мэргэдэй үгэ зүүндэ ба хадаһан хадааһанда адли хаха шуу ородог, тэдэниие бэшэгшэдынь нэгэл Адуулагшаһаа гаранхай.
Ухаатайн зүрхэн гашуудагшын гэртэ, тэнэгэй зүрхэн сэнгэлэй гэртэ байдаг.
Тэнэгүүдэй дунда удамаршын хашхарагшаһаа сэсэн хүнэй аалихан хэлэһэн үгэ үлүү шагнагдаха.
Дуратай хүнүүдээ Би элишэлэн шүүмжэлдэг, хэһээдэгби. Тиимэһээ таанад хэшээл оролдолго гаргагты, нүгэл хэхэеэ болигты.