7 Хүнэй бүхы хүдэлмэринь амандаа зорюулагдадаг, харин сэдьхэлынь ханаха гэжэ үгы.
Хүдэлмэришэ хүнэй үлэсхэлэн байдалынь тэрэниие хүтэлдэг.
Хамаг юумэн ажал хэшээлһээ эхитэй, ажал гээшэ ажалтай, эдэ бүгэдые хөөрөөд яалтайб, нюдэн хараһаараа хужарлахагүй, шэхэн дуулаһаараа ханахагүй.
Баялиг үсхэхын далимда эдихэ дуратайшуул олошордог. Тэрээниие хараад һууха гээшэ эзэндэнь ямар байхаб?
Мүнгэндэ дуратайнь мүнгэндэ ханахагүй, зөөридэ дуратайнь зөөриин элбэгтэнь садаха гэжэ оройдоо байхагүй. Энэнь баһал дэмы хүлгөөн.
Хүн зуун хүүгэдтэй боложо, ута наһа наһалбашье, сэдьхэлынь һайн юумэндэ садаагүй ба үхэхэдөө, ёһо руугаа хүдөөшье гаргуулаагүй байхадань «Амигүй түрэһэн хүүгэнэй хуби тэрээнһээ дээрэ» гэжэ хэлэдэг байна.
Ухаатайнь тэнэгһээ юугээрээ үлүү юм бэ? Энэ наһандаа юу хэхэеэ мэдээшье һаань, үгытэй хүндэ ямар ашагтай юм бэ?
Тиимэһээл таанадта иигэжэ хэлэхэб: амиды ябахын тула юу эдихэ уухабибди, бэедээ юу үмдэхэ тухай һанаагаа огто бү зобоогты. Амимнай эдеэ хоолһоо шухала бэшэ аал? Бэемнай хубсаһа хунарһаа шухала бэшэ аал?
Зай, тиигээд өөртөө: Азатай хүн байнаб! Олон жэл соо өөрыгөө хангаха эд зөөритэйб. Мүнөө юундэш һанаагаа зобонгүй, эдижэ, уужа, хүхижэ, сэнгэжэ байхаб, – гэжэ хэлэхэб».
Теэд таанар саг зуурын эдеэндэ һаналаа бү табигты, харин мүнхын амидарал олгодог эдеэндэ һаналаа табигты. Тиимэ амидаралые таанарта Хүн түрэлхитэнэй Хүбүүн үгэхэ, Бурхан Эсэгэ Тэрээндэ эрхэ засагаа үршөөгөө юм.