2 Зоболонһоо зүүдэн арьбан гэдэгтэл тэнэгэй дуу хоолой олон үгөөрнь танигдадаг.
Абраһаам саашань үргэлжэлүүлбэ: – Эзэн Бурхамни! Би болбол Танай урда үнэһэн, шандаруу гээшэлби, гэбэшье зүрхэлжэ, Таниие иигэжэ гуйнаб.
Абраһаам дахин: – Хэлэһэндэм минии Эзэн бү уурлаг. Гэнтэ тэндэ тиимэ гушан хүн олдобо гэе? – гэжэ гуйба. Эзэн Бурхан: – Хэрбэеэ тэндэ иимэ гушан хүниие олоо һаа, энэ хото балгааһа хайрлахаб, – гэбэ.
Абраһаам дахин: – Эзэмни намда бү уурлаг, дахин Танһаа зүрхэлжэ асууя. Гэнтэ тэндэ иимэ арбахан лэ хүнэй байбал, Та хотые усадхангүй үлөөхэ гүт? – гэбэ. Эзэн: – Зай, тэрэ арбан хүнэй түлөө хотые дүмэхэб, – гээ һэн.
Тиигээд Яков аманһаа иигэжэ унагааба: – Хэрбэеэ Бурхан намтай суг ябажа, аян замдам хаража хамгаалжа, хооллуулжа, хубсалуулжа,
Хүшөө гэжэ минии табиһан энэ шулуун арад зоной Бурханда мүргэдэг газар болохо. Бурхамни! Танай үршөөһэн бүхы юумэнһээ арбанай нэгэ хубиие би Танда зорюулан бусаажа үгэдэг байхаб.
Намда үзүүлһэн бүхы аша туһыень Эзэндэ юугээр харюулхабиб?
Үгын олошорходо нүгэл зайлашагүй, харин амаа захирдаг хүн ухаатай болоно.
Тангариг түргэн үгөөд, удаань татагалзахань хүнэй хубида хабха юм.
Сэсэн мэргэнэй аманһаа гараһан үгэ абарал хайра болохо, харин тэнэгэй аман өөрыень һүнөөхэ.
Тэрэнэй яряанай эхилэл тэнэг, түгэсхэлынь балмад.
Бурханда амалһан тангаригаа бэелүүлхэеэ бү нобшоро. Тэнэгүүдые Тэрэ һайшаадаггүй, хэлэһэн юумэеэ бэелүүлэ.
Алибаа орон нютагта ядуушуулые хашахые, хэрэг шүүлгэ болон үнэниие үгы хэхые харабал, бү гайхаарайгты, юуб гэхэдэ, нэгэ түшэмэлые нүгөөдэнь хаража, тэдэниие үшөө дээгүүр хаража байдаг.
Огторгойн газарһаа үндэртэл, Минии зам, бодолнууд танайхиһаа үндэр.
Хэрбээ али нэгэн ама алдажа, ямаршье бодолгүйгөөр алибаа муу, һайншье хэрэгэй түлөө тангариг үгөөд, ойлгомторгүй ябаад, һүүлдэнь мэдээ һаа, тэрэ хүн гэмтэй болохо.
Зальбархадаа, ши онгондо мүргэгшэ хүнүүдтэл адляар дэмы үгэнүүдые бү шаша. Тэдэ үлүү үгэтэн олон табые шашахадаа, онгонуудтаа дуулдахабди гэжэ һанадаг ха юм.
Иигээд зальбаржа байгаарай: Тэнгэридэ оршодог Эсэгэмнай! Нангин нэрэтнай алдаршахань болтогой.
– Эриһэн лэ юумыешни үгэхэб, хаан оронойнгоо хахадыеньшье үгэхэдэ бэлэнби, – гэжэ Ирод тангариглаһан байгаа.
Бидэ булта олон нүгэл шэбэл хэдэгбди. Тиихэдээ хэлэ амаараа нүгэл хэдэггүй хүн эрхим түгэс гээшэ, тэрэ хүн өөрыгөө хазаарлажа шадаха.
Иптаа Эзэндэ иигэжэ тангариглаба: «Хэрбэеэ минии гарта аммоонуудые үгэбэлтнай,