10 Баялиг үсхэхын далимда эдихэ дуратайшуул олошордог. Тэрээниие хараад һууха гээшэ эзэндэнь ямар байхаб?
[Дуунай бүлэгэй хүтэлбэрилэгшэдэ: үлеэдэг хүгжэмтэ зэмсэгэй дууряалга доро. Давидай ирагуу үгэнүүд.]
Израилиин абарал Сионһоо ерэхэнь болтогой! Арад зоноо баряанһаа Бурханай бусаахада, Яков баярлаха, Израиль баясаха!
Харин намайе алахаяа бэдэрэгшэд газарай гүн руу шабагдахал!
Мэргэн ухаа мэдэжэ абахын хажуугаар галзуу тэнэгые таниха гэжэ бүхы бодолоо зорюулааб. Энэ баһал сэдьхэлэй ехэ зоболон гэжэ ойлгооб.
Хамаг юумэн ажал хэшээлһээ эхитэй, ажал гээшэ ажалтай, эдэ бүгэдые хөөрөөд яалтайб, нюдэн хараһаараа хужарлахагүй, шэхэн дуулаһаараа ханахагүй.
Нюдэнэй хүсэһэн хамаг юумэ дуран соогоо абадаг, сэнгэл баярһаа татагалзадаггүй һэм. Юундэб гэхэдэ, энэ хадаа бүхы минии хэшээл хүдэлмэриин ашаг үрэ гэжэ тоолодог, зүрхэ сэдьхэлни эдэ бүгэдэһөө үнэхөөр урмашан баясадаг бэлэй.
Тиимэшье гэлэй, харин гуниг сухариха бэшэ. Гэдэргээ эрьен өөрын үйлэдэһэн хамаг юумэ, бүтээһэн хэрэг хүдэлмэри харахадам, баһал дэмы хооһондол үзэгдэхэ юм. Үнөөхил һалхи намнагшатай адли гэжэ бодооб. Тэрээнһээ ямаршье ашаг үрэ гэжэ байхагүй.
Нюдэндөө һайшаагдаһан хүндэ Тэрэ мэргэн ухаа, мэдэлгэ, баяр жаргал үгэдэг. Тиихэдээ Өөрынгөө урда гэмгүй нэгэндэ үгэхын тулада суглуулха, нөөсэлхэ ажалые нүгэлтэй хүнөөр хүүлэдэг байна. Энэньшье дэмы хүлгөөн, һалхи намнаһантай адли.
Хүнэй табилан адагуусанай хубитай адли, адагуусанай үхэдэгтэ адли хүншье үхэнэ, али алинайнь амисхал адли, хүнэй адагуусанһаа дээрэ юумэниинь огто үгы. Ушар иимэһээ энэ хуу дэмы хооһон.
Зон гээшэ тоолошогүй олон, тэдэнэй урда амидарһан зониие тооложо болошогүй. Хожом ерэгшэдынь эртын үеынхидээ магтадаггүй. Энэ мүн лэ дэмы хооһон, һалхи намнагшатай адли.
Элдэб ажал ба амжалтануудынь хүнүүдэй дунда атаархал түрүүлдэг. Энэ дэмы хэрэг, һалхи намнагшатай адли.
Хүн гансаардана, хажуудань хүн үгы, тэрэ хүбүүгүй, аха дүү гэжэ байхагүй. Ажалынь барагдахагүй, нюдэниинь өөрынгөө баялиг зөөридэ ханахагүй байна. «Хэнэй түлөө хүдэлнэ, һанаа сэдьхэлээ зобооно гээшэбиб?» гэһэн асуудал гарана. Энэнь мүн лэ дэмы хүлгөөн, зоболонтой ашаа болоно.
Мүнгэндэ дуратайнь мүнгэндэ ханахагүй, зөөридэ дуратайнь зөөриин элбэгтэнь садаха гэжэ оройдоо байхагүй. Энэнь баһал дэмы хүлгөөн.
Хүнэй бүхы хүдэлмэринь амандаа зорюулагдадаг, харин сэдьхэлынь ханаха гэжэ үгы.
Газар дэлхэй дээрэ баялиг зөөри өөртөө бү суглуулагты, тэрэнииетнай хүйр хорхой, жэбэ жонхо эдижэ магадгүй, хулгайшад шургажа ороод, хулуужа магадгүй.
Хэншье хоёр эзэндэ зарагдажа шадахагүй: нэгэн гэбэл, таанад нэгэ эзэндээ дурагүй, нүгөөдэдөө дуратай байхалта; али үгышье һаа, нэгэ эзэндээ дуратайгаар, нүгөөдэдөө дурагүйгөөр ажаллаха бшуут. Таанад Бурханда болон эд зөөридэ нэгэ зэргэ алба хэжэ шадахагүйлта.
– Алибаа юумэндэ шунахаһаа өөһэдыгөө һэргылжэ, болгоомжолжо ябагты. Хүнэй жэнхэни ами наһан эд зөөриһөө дулдыдадаг бэшэ, тиихэдэ хэды шэнээн баян бардам байһантнай ямаршье хамаагүй юм.
Хамаг муу муухай юумэн алта мүнгэндэ шунаһанһаа болодог. Алта мүнгэндэ шунаад, зарим хүнүүд этигэлээ алдаа, өөһэдыгөө тон ехээр туляагаа.