18 Хүн хадаа адагуусан гэжэ харуулхаяа Бурхан хүнүүдые туршана гэжэ би өөртөө хэлээб.
Харин хүн гэжэ бузар амитанда найдалтай гү? Булагай уһанай гараһантай адли хүнэй гэм буруу таһархагүй.
Би үлдэжэ байгаашье һаа, шамда айладахагүй һэм, юуб гэбэл, дэлхэй болон тэрэниие дүүргэгшэ бүхэн – Минии.
Би Дээдэ Бурхан мүн! Гансал Намда Талархалай үргэл үргэ болон Намда амалһанаа бэелүүл!
Хэлэншни бүлюудэһэн хутага мэтэ мэхэтэй, гэм түсэблээл.
Бурхан, бодожо, хэрэгээ аршалыт, мунхаг хүнэй Таниие бүхэли үдэрөө хараажа байһые һаныт.
Үгыл даа. Хүн бүхэнэй худал хуурмаг юумэ хэлэжэ байбашье, Бурхан үнэн зүбые хэлэдэг. «Хэлэһэнтнай үнэн зүб байһыетнай баталха, зарга шүүбэриин болоходо, Та илажа гарахат», – гэжэ Нангин Бэшэг соо Бурхан тухай хэлэгдэнэ.
Бурхан алдартаа хүртөөхэ гэжэ бэлдээд байһан үршөөлтэ хүнүүдтээ баһал элбэг дэлбэг алдараа элирүүлхэеэ хүсэнэ.
Хүн бүхэн нэгэтэ үхөөд лэ, удаань зарга шүүбэридэ орохо ёһотой.
«Бүхы зон үбһэ ногоон мэтэ, гоё һайханиинь хээрын сэсэг мэтэ удахагүй, набша намаа хатан хагдардаг, сэсэгынь унадаг.
Харин эдэ хүнүүд гансал зүнгөөрөө мэдэдэг, баригдажа алуулхын тула түрэдэг зэрлиг амитадтал адли: ухаагаараа ойлгохо аргагүй юумэнүүдээ хардадаг, тиимэһээ тэдэ зэрлиг амитадтал адли үхэхэ.