8 Олон жэлдэ хүн амидархадаа ходо сэнгэлэн байг, гэбэшье оло дахин ушарха барагар үдэрнүүд тухай һанажа байг. Иигээд ерэхэдээ, бүхы юумэн ушар удхагүй болоно.
Хизааргүй харанхы ба гүн һүүдэрэй орон руу ошохымни урда хэшээгыт.
Нюдэ балай һүни тэрэнэй хажууда юуншье бэшэ. Эхи захагүй байдал, гүн харанхы тэндэ зонхилно» гэжэ хэлэнэм.
Хүн гээшэ модондо адли бэшэ. Нэгэл удаа үхэхэдөө, дүүрээ. Үхэһэн хүнэй хаана ошодогыень хэн хэлэжэ шадахаб?
хүн гээшэ үхөөд, дахин бодожо ерэдэггүй. Тэнгэри дэлхэйн һүнэн һүнэтэр тэрэ нойрһоо һэрихэгүй.
Мяхаша шубуунай үхэл хүлеэдэгтэл Эзэнэй шиидхэл буухые тэдэ мэдээд,
Тиимэ муу хүн гэрэлтэ дэлхэйһээ харанхы оршондо түлхигдэн орожо, уг галгаха гансашье үригүй үхэнэ.
Һуугаад, аха дүүгээ муулан дуугарнаш, эхынгээ хүбүүе худалаар хардажа байнаш.
Таряагаа долоон гү, али найман хубида хубаагаарай, дэлхэй дээрэ юунэйшье болохые мэдэхэгүйш.
«Тэнэгтэ тудаха табилан намда адлил ерэхэ. Тиимэ хадань мэргэн ухаанда юундэ эрмэлзээ гээшэбиб?» гэжэ өөртөө хэлэбэб. «Энэ мүн лэ хооһон» гэжэ өөртөө мэдэрбэб.
Наран доро хэгдэжэ байгаа бүхы юумэн намда жэгшүүритэй муугаар үзэгдэжэ, амидаралые тэбшэхэ аргамнигүй болобо. Энэ бүгэдэ дэмы хүлгөөн, һалхи намнагшатай адли.
Тэрэнэй ухаатай тэнэгынь хэн мэдэхэб. Минии ажал оролдолгоор бүтээһэн, мэргэн ухаагаа ашаглан хэһэн хамаг юумэ тэрэ нэгэн эзэмшэн байха болоно. Энэ мүн лэ хооһон хүлгөөн.
Нюдэндөө һайшаагдаһан хүндэ Тэрэ мэргэн ухаа, мэдэлгэ, баяр жаргал үгэдэг. Тиихэдээ Өөрынгөө урда гэмгүй нэгэндэ үгэхын тулада суглуулха, нөөсэлхэ ажалые нүгэлтэй хүнөөр хүүлэдэг байна. Энэньшье дэмы хүлгөөн, һалхи намнаһантай адли.
Зон гээшэ тоолошогүй олон, тэдэнэй урда амидарһан зониие тооложо болошогүй. Хожом ерэгшэдынь эртын үеынхидээ магтадаггүй. Энэ мүн лэ дэмы хооһон, һалхи намнагшатай адли.
Хүн гансаардана, хажуудань хүн үгы, тэрэ хүбүүгүй, аха дүү гэжэ байхагүй. Ажалынь барагдахагүй, нюдэниинь өөрынгөө баялиг зөөридэ ханахагүй байна. «Хэнэй түлөө хүдэлнэ, һанаа сэдьхэлээ зобооно гээшэбиб?» гэһэн асуудал гарана. Энэнь мүн лэ дэмы хүлгөөн, зоболонтой ашаа болоно.
Дэмы хүлгөө үүсхэдэг юумэн олон. Алиниинь хүндэ туһатайб даа?
Гэхэдэш, нүгөө хүн хоёр мянган жэл һуугаад, жаргал үзөөгүй байха, эсэстээ эдэ хоёр нэгэл газар руу ябадаг бэшэ юм гү?
Ажана тэгшэ үдэртэ аза жаргалаар ханадаг бай, урагшагүй үдэртэ сэдьхэн бодомжоло: али бүхые Бурхан бии болгодог һэн тула Тэрэнэй хэрэг хүн буруушааха бэшэ.
Нүгэлтэ зуу дахин нүгэл үйлэдөөшье һаа, ута наһа наһалдаг ушар байдаг, гэбэшье Бурханһаа түбэгшөөн, Тэрээндэ һүгэдэгшэнь юунһээшье үлүү гэжэ мэдэнэм.
Тиимэһээ баяр сэнгэлые үнэлэн илгабаб. Эдихэ ууха болон баярлан сэнгэхэһээ һайхан юумэн хүндэ үгы. Наран доро Бурханһаа хүндэ үгтэһэн амидаралай үдэрнүүдтэ хүдэлһэнэйнь үрэ тиимэ.
Зай иигээд яба, үйлэ хэрэгүүдыш Бурханай һайшаажа байгаа хадань, эдеэ талхаяа дорюун зоогло, сэдьхэл сэнгэлэн үзэмэй дараһан архияа уу.
Харанхы болгохынь урда тээ, бүрэнхы хада ууланууд дээгүүр хүлэйнгөө торохын урда тээ үрдижэ, найдаһан гэгээн гэрэлыетнай Тэрэнэй гүн харанхы, үнэгэнэй төөримэ шэб харанхы болгохынь урда тээ үрдижэ, Эзэндэ, өөрынгөө Бурханда, магтаал соло дуудагты!
Тэрэ бүрхэг харанхы үдэр уулын оройгоор үүрэй туяагай сасарһан мэтэ амаргүй олон ба агуу хүсэтэй арад түмэн таража байна. Тэрээнтэй тэнсэхэ юумэн урданшье байгаагүй, хойшодоошье олон үедэ байхагүй.
Хаан зарасанартаа: «Энээнэй гар хүлыень хүлеэд, газаашань харанхыда абаашажа хаягты: тэндэ хүнүүд бархиралдаха, шүдөө хабиралдаха», – гэжэ хэлэбэ.
Иисүүс тэдээндэ иигэбэ: – Гэрэл туяагай таанартай хамта байха саг бага үлөө. Шэг балай харанхы таанадые хушаагүйдэ, гэрэл туяагай байһан дээрэнь ябажа ябыт даа. Харанхы соогуур ябадаг хүн хайшаашье ошохоёо мэдэдэггүй бшуу.
Ухаатай гээшэ һаа, тэдэнэр тэдээнтэй юунэй болохоёо байһыень ойлгохо бэлэйл.
Һүүлэй үедэ харатай хүсэлэнгүүдээ хангадаг, таанадые наада баридаг хүнүүд бии болохо гэжэ тэдэнэр таанадта хэлэдэг һэн.