13 Тэрэнэй яряанай эхилэл тэнэг, түгэсхэлынь балмад.
Удаань израильшууд бултадаа хаанда ерээд, иигэжэ хандаба: – Манай аха дүүнэр болохо Иудын зон юундэ таниие буляажа, бүхы гэр бүлэтэй, түшэмэлнүүдтэйтнай, тантай хамта байһан бүхы зонтой Иордан гол гаталуулан асарааб?
Хаан тэрээндэ хандажа: – Туһа бү эри! – гэжэ харюусаад, үргэлжэлүүлбэ. – Эзэн шамда туһалха болтогой. Таряанай гүмнөөгүй, уһан үзэм дарадаг шахуургагүй би юугээр шамда туһалхабиб?
Хаан иигэжэ хэлэбэ: – Шапаадай хүбүүн Элишаагай толгойн мүнөөдэр ээм мүрэ дээрээ үлөө һаань, Эзэн намайе хэһээхэ болтогой!
Сэсэн хүн юумэ хэхын урда бодожо үзэдэг. Тэнэг хүн тэнэг мунхагаа һайрхадаг.
Сэсэн тэнэг хоёрой хэрэг шиидхэлгэдэ уур сухал, энеэдэн таһархагүй.
Тэнэг хүн олон үгэтэй. Юунэй болохые хүн мэдэхэгүй, һүүлээрнь юун болохоб гэжэ хэн тэрээндэ хэлэхэб?
Зоболонһоо зүүдэн арьбан гэдэгтэл тэнэгэй дуу хоолой олон үгөөрнь танигдадаг.
Би мэргэн ухааниие шэнжэлэн таниха, нүгэлтэ зоной тэнэглэл галзуугай ушарые олохо гэжэ сэдьхэлээ зорюулбаб.
Сэсэшүүлдэ мэхэлүүлһэнээ мэдэрхэдээ, Ирод аргагүй ехээр сухалдаба. Тиигээд Бэтлэһээм хото болон тэрэниие оршон тойроһон нютагуудай хоёр наһанһаа доошо хүбүүдые алагты гэһэн захиралтатайгаар сэрэгшэдээ эльгээбэ. Үхибүүнэй наһа Ирод сэсэшүүлһээ мэдэжэ абаһан сагаар багсааһан байна.
Хоол барихынгаа урда тээ гараа угаахагүйдэнь фарисей ехээр гайхаба.
Тиихэдэ Хуули заадаг багшанар ба фарисейнүүд галзууралдан, энэ Иисүүсые яахамнайб гэжэ хоорондоо зүбшэбэ.
– Субботодо хэжэ болохогүй юумэ юундэ хэнэбта? – гэжэ фарисейнүүдэй зариманиинь хэлэбэ.
Тиихэдэл түрүү санаартан Лазарииешье алаха гэжэ шиидэһэн байгаа.
Дүрбэдэхи үдэр тэдэнэр Самсооной һамганда ерээд: – Таабарииень тайлбарилхымнай тула ши үбгэеэ аргада. Тэрэнэй таабарииень бидэнэй тайлбарилжа хэлээгүй һаа, бидэ шамайе болон шинии эсэгын гэрыень галдан шатаахабди. Нюсэгэн болотор тонуулхымнай тула таанад бидэниие эндэ асараа гүт! – гэжэ занабад.
