23 Иигээд үдэшэ үнгэржэ, һүни болоод, үглөө эхилэн, табадахи үдэр үнгэрбэ.
эдэ бүгэдэеэ үреэн: – Уһанай амитад олон боложо, үнэржэжэ, далай дүүрэн бологты! Мүн түби дэлхэйгээр жэгүүртэн олошорог лэ! – гэжэ үреэбэ.
Бурхан: – Газар дэлхэйдэ элдэб янзын – гэрэйшье, мүлхидэгшье, зэрлигшье, юрэдөө, бага, ехэшье амитад бии болог! – гэжэ айладхаба. Тон тиимээр бүтэбэ.
Бурхан Өөрынгөө бүтээһэн юумэ хараад, сэдьхэлээ хананги үлөө һэн. Иигээд үдэшэ үнгэржэ, һүни болоод, үглөө эхилэн, зургаадахи үдэр үнгэрбэ.
Тиигээд Тэрэ туяа гэрэлые «үдэр» гэжэ нэрлэбэ, харин харанхые «һүни» гэбэ. Үдэшэ болоод, үглөө эхилэн, нэгэдэхи үдэр үнгэрбэ.
Хоёр уһа илгаһан зүйлые Тэрэ «тэнгэри» гэжэ нэрлэбэ. Иигээд үдэшэ үнгэржэ, һүни болоод, үглөө эхилэн, хоёрдохи үдэр үнгэрбэ.
– Энэ һүни эрэ тахяагай хоёр дахин дуугархаһаань урда ши Намһаа гурба дахин арсахалши даа гэжэ баталан хэлэнэб, – гэжэ Иисүүс харюусаба.