27 Би, Даниил, угаа ехээр эсэжэ, хэдэн үдэр үбшэн хэбтээ һэм. Удаань бодожо, дахин хаанда албаяа үргэлжэлүүлээб. Энэ үзэгдэлһөө ехээр һүрдэжэ, удхыень ойлгонгүй байгаа бэлэйб.
Хүн шэнги дүрсэтэй хэн нэгэн минии уралда хүрэбэ. Тиихэдэнь би дуугаржа шадаха боложо, урдамни зогсоошо тэрээндэ хандан: – Эзэмни! Үзэгдэл үзэхэдөө намда угаа үбшэнтэй, ямаршье тэнхээ тамиргүй болоо һэм.
Би гансаараа үлэжэ, энэ агууехэ үзэгдэл хараа һэм. Тэнхээ тамиргүй болоод, шэг шарайм хубилан сухиижа, хүсэ шадалгүй болоо бэлэйб.
Тэрэ болбол, үндэр түрэлтэ хаан, та болонот. Та агууехэт, хүсэ шадалтайт. Һүр жабхалантнай огтормой тулама, засаг зонхилолтотнай газар дэлхэйн хаяа хүрэтэр үргэлжэлнэ.
Шамда Бурханай һүлдэ халин оронхой гээд, һаруул ухаатайеш, һонор бэрхыеш, сэсэн мэргэнииеш би дуулаһан байнаб.
Эндэ хөөрөөн түгэсэнэ. Би, Даниил, угаа һүрдэжэ, шэгни хубилан байгаа һэн. Эдэ бүгэдые сэдьхэлдээ хадуун абаа бэлэйб.
Минии зогсожо байгааша тэрэ газар руу тэрэ дүтэлбэ. Дүтэлхэдэнь, би угаа айжа, доошоо унаа бэлэйб. Тэрэ намда иигэжэ айладхаба: – Хүнэй хүбүүн, мэдэжэ бай: энэ хадаа һүүлшын саг тушаа үзэгдэл гээшэ.
Элаам газар нютагта оршодог Сүүзэ гэдэг хэрэм соо байнаб гээд үзэгдэл харабаб. Улай гэдэг уһан татуурай хажууда байна хэбэртэйб.
дүтэ болоходоо бүри сухалдажа, хусые мүргэн, хоёр эбэрынь хухалжархиба. Хуса тэрээндэ эсэргүүсэхэ хүсэгүй бэлэй. Тиимэһээ тэрэ хусые газарта унагаан, дэбһэбэ. Хусые абарха хэншье олдоогүй һэн.
Тэрээн тухай дуулахадаа, досоомни доһолбо, урални шэшэрбэ, яһамни үбдэбэ, зогсоһон газартаа би һалганабаб. Теэд арад зониием сүйдхүүлһэн дээрмэшэндэ һүнэхэ сагай ерэхые би тэсэбэритэйгээр хүлеэхэ ёһотойб.
Иигээд Самуил үглөө болотор хэбтэбэ. Удаань Эзэнэй үргөөгэй үүдэнүүдые тэрэ нээбэ. Самуил энэ үзэгдэлые Элиидэ хэлэхэеэ айжа байгаа.