23 Шадраах, Мэшаах болон Абээд-Нэгоо хүлеэтэй зандаа галаар бушаганаһан пеэшэн руу унаа бэлэй.
Ямаршье шалтагаангүй аад, намайе үзэн ядагша зониие бү баясуулыт, ямаршье шалтаггүй аад, намда дайсан бологшодые нюдөөрөө эмнилдүүлэн бү байлгыт!
Уһа гаталхадаш Би шамтай байхаб. Гол мүрэнөөр гарахадаа шэнгэхэгүйш. Гал дундуур ябаашье һаа, шатахагүйш. Элдэб гай гасалангууд шамайе дайрахагүй.
Тэдэ намайе абажа, тайжа хүбүүн Маалхияагай газар дорохи нүхэн руу хаяба. Тэндэ ямаршье уһан үгы, гансал шабар һэн. Би тэрэ шабар руу хаюулагдаа һэм.
Түшэмэлнүүдэй ахалагша ноён тэдээндэ шэнэ иимэ нэрэнүүдые үгэбэ: Даниилдэ Бэлтэшаццаар, Ханаанияада Шадраах, Мишаһээлдэ Мэшаах, Азаарияада Абээд-Нэгоо.
Гэнтэ Навуходоносор угаа гайхан, хүл дээрээ собхорон бодожо, түшэмэлнүүдһээ асууба: – Гурбан хүниие хүлеэтэй зандань гал руу шэдээ бэшэ аалди? Тэдэнь: – Мүн даа, үндэр түрэлтэ хаан! – гэжэ харюусаба.
Тиимэ ойро зуурын бэрхэшээл зоболонгууд маанадта угаа ехэ мүнхын алдар асардаг.
галзуу гал унтараадаг, жадын эриһээ зайсадаг, һулахан бирагүй байгаад, шадалтай болодог, байлдаанда бүхэ байдаг, хариин сэрэгүүдые дарадаг бэлэй.