28 Хойто зүгэй хаан баян гэгшын олзотой гэртээ хариха замдаа нангин хэлсээнэй шажан мүргэл үгы хэхэ гэжэ һанаад, хэрэг үйлэдэхэ, удаань гэртээ бусаха.
Тэрэнэй урдаһаа эсэргүүсэһэн лэ хүн, хэдэн байлдаануудта илалта туйлаһан сэрэгшэдшье, Хэлсээнэй удамаршаншье өөрөө байг, адли хосорхо юм.
Хоёр хаашуул нэгэ шэрээгэй саана һуужа, хөөрэлдэбэшье, сэдьхэлдээ хүн бүхэниинь нүгөөдын урдаһаа хара һанаа һанажа, худал хэлэжэ байхадаа, һанаһанаа хэнииньшье абахагүй. Иимэ саг үшөөл ерээдүй байна бшуу.
Түсэблэһэн сагта тэрэ дахин урда зүгтэ добтолхо, гэбэшье урданайхидал адли юумэн бэшэ үзэгдэхэгүй.
Үдэр бүриин үргэлтэй хамта сэрэг тэрээндэ доромжолуулба. Үнэн зүбые газар руу унагаахадаа тэрэ угаа бэрхэ болоо бэлэй.
Тэрэ хүсэтэй байха, гэбэшье түрүүшын хаанда дан хүрэхэгүй. Угаа ехэ һандарал, хооһорол тэрэ үйлэдэхэ, энэ талаар ехэ бэрхэ байха. Хүсэ шадалтайшуулые, гэгээшүүлэй арад түмэниие тэрэ хюдахал.
Таанад лүндэншэдэй үри һадаһад гээшэт, тиин танай үбгэ эсэгэнэрэй Бурхантай баталһан хэлсээндэ баһа хабаатай болонот. «Шинии уг удамаар дамжан бүхы дэлхэйн арадууд буян хэшэгтэ хүртэхэ», – гэжэ Бурхан Абраһаамда айладаа.