2 Тэрэ үедэ би, Даниил, гурбан долоон хоногой туршада уй гашуудалда абтанхай байгаа һэм.
Эдэниие дуулаад, би һуугаад бархирбаб. Би хэдэн үдэр соо гашуудалда абтажа, масаглажа байгаад, Огторгойн Бурханда мүргэбэб,
Бидэ үбгэ эсэгэнэрэймнай үедэ, тэрэ холын сагта, Танай юу хэһые эсэгэнэрһээ өөрын шэхээр дуулаа бэлэйлди.
Иерусалимда дуратай зон, тэрээнтэй баясан сэнгэгты! Тэрэнэй түлөө һанаагаа зобогшод, булта тэрээнтэй хамта баясан жаргагты!
Минии толгойн уһаар дүүрэн байгаа һаань, минии нюдэдэй нулимсын булаг болоо һаань, алагдаһан улад зонойнгоо хойноһоо үдэр, һүнигүй уйлаха һэм.
Тэрэ намда: – Даниил, бү ай. Юумэ ойлгожо абахаар, Бурханайнгаа урда һүгэдэн байхаар эрмэлзэдэг болоһоор түрүүшын үдэрһөөшни эхилэн гуйлташни Бурханаар дуулдагдаа. Шинии үгэнүүдэйл түлөө би энэ мүнөө ерээд байнаб.
Тиихэдэнь Иисүүс тэдэндэ иигэжэ харюусаба: – Түрэ хуримай айлшад хүрьгэн хүбүүнтэйгээ хамта байха сагтаа гуниглаха аал? Үгыл даа! Зүгөөр хүрьгэн хүбүүнтэй хахасуулха үдэрэй ерэхэдэнь, тэдэ айлшад масаглахал.
Би угаа ехээр гашууданаб, зүрхэ сэдьхэлни зогсонгүй үбдэнэ.
Гашуудагты, бархирагты, гэгэн уйлагты. Энеэлдэхэеэ болёод, уйлалдагты. Баярлахын орондо гашуудажа байгты.
Эдэ хоёр лүндэншэдые хорлохоёо һанаа һаань, тэдэ хоёрой аманһаа гал дүлэн гаража, дайсадыень үгы хэжэрхидэг байна. Эдэ хоёрто хоро хэхэеэ һанагшад үхэн хосорхо үйлэтэй.