16 Тэрээн тухай дуулахадаа, досоомни доһолбо, урални шэшэрбэ, яһамни үбдэбэ, зогсоһон газартаа би һалганабаб. Теэд арад зониием сүйдхүүлһэн дээрмэшэндэ һүнэхэ сагай ерэхые би тэсэбэритэйгээр хүлеэхэ ёһотойб.
Һүни бүри яһамни янгинан үбдэнэ. Хүсэтэ Эзэн шэлэ хүзүүнһээмни барижа, шабар шабхада хаян, үнэһэ шорой мэтэ болгоо.
Харлаһан арһамни гуужан унажа, яһамни хатажа байна.
Тэдэ хүгшэрөөшье һаа, жэмэс үгэнэ, тэдэ шүүһэлиг, ногоон.
Һайн эхэнэр нүхэртөө титим болохо, харин нүхэрөө эшэгүүридэ оруулдаг эхэнэр тэрэнэй яһан соо бии болоһон эдеэрэ мэтэ.
Тэнигэр сэдьхэл махабадта ами үгэдэг, атаа мэеэн хадаа голдо хүрэдэг үбшэн.
Хэбэл руум хадхаба. Түрэжэ байгша эхэнэртэл, зобожо, үбдэжэ байнаб. Гай зоболонһоо боложо юушье дууланагүйб, айһандаа юушье харанагүйб!
Лүндэншэд тухай. Зүрхэмни хүмэринэ, бүхы бэем һалганана. Эзэнһээ ба Тэрэнэй нангин үгэнүүдһээ боложо, би һогтуу хүн мэтэ, үзэмэй дараһан архида диилдэһэн хүн мэтэ болооб.
Оёо! Тэрэ угаа муу үдэр дүтэлжэ байна. Тэрээндэ адли үдэр үзэгдөөгүй. Энэ болбол Минии улад зоной зоболонгой үе саг, теэд тэдэ амиды мэндэ гарасалдаха.
Сэдьхэлни, сэдьхэлни! Би зобожо байнаб. Зүрхэмни! Зүрхэмни аргагүй сохилно. Би миин байжа шаданагүйб! Дайнда дуудаһан бүреэгэй абяа дууланаб.
Израилиин улад зон, үзөөрэйгты, Эзэн алас холоһоо танда добтолхыень нэгэ үндэһэ яһатаниие асаржа байна. Тэрэ хадаа тэсэмгэй шэрхи ба эртэ урдын үндэһэ яһатан. Тэдэнэй хэлэ мэдэхэгүйт, юу хэлэжэ байһыень ойлгохогүйт.
Дээрэһээ Тэрэ гал дүлэн эльгээгээ, тэрэнь яһым шатаана. Хүлдэм урьха табяа, доошонь унагаагаа, үдэр бүри айжа, угаа үбдэжэ байнам.
Эзэн, харыт, би ехэ зобожо байнаб, умаймни хабданхай, зүрхэмни хүмэринхэй. Эдэ бүгэдэ Танай урдаһаа минии эсэргүүсэһэнэй түлөө болоо. Гудамжада һэлмэ үхибүүдым сабшана, гэртэ үхэл амадан хүлеэнэ.
Эзэн Бурханай асари ехэ һүр һүлдэ намайе өөдэнь үргэжэ, би энээндэнь дурагүйлхэн, досоогоо сухалдаа һэм.
Би гансаараа үлэжэ, энэ агууехэ үзэгдэл хараа һэм. Тэнхээ тамиргүй болоод, шэг шарайм хубилан сухиижа, хүсэ шадалгүй болоо бэлэйб.
Тэрэнэй абяа дууламсаараа би мэдээ табижа, нюураараа газар шаан унаа һэм.
Би, Даниил, угаа ехээр эсэжэ, хэдэн үдэр үбшэн хэбтээ һэм. Удаань бодожо, дахин хаанда албаяа үргэлжэлүүлээб. Энэ үзэгдэлһөө ехээр һүрдэжэ, удхыень ойлгонгүй байгаа бэлэйб.
Эзэн! Тан тухай мэдээ дуулаад, би һүрдэн айжа байнам. Эзэн! Манай энэ үе сагта гайхамшагта хэрэгүүдээ бүтээгыт! Уур хилэнтэй байгаа сагтаа үршөөл тухайгаа бү мартыт!
Намда үнэн сэхэ байһанайнгаа ашаар таанад абарагдахат.