12 Тиимэһээ, Израиль, Би шамда нэгэ юумэ эдюулхэб даа! Тиимэһээ Минии шамда иимээр хандаха байһанда, Израиль, бэлдэн бай, өөрын Бурханиие угтаарай!
Таанад ехэ хүнгэн, сүлөөхэн ажаһуугаат, харин мүнөө айн шэшэрыта! Хубсаһаа тайлан нюсэгэлжэ, бэлхүүһээрээ таар орёогты.
Шинии нюсэгые зон хараха, доромжолуулагдаһыеш обёорхо. Би хэнииешье хайрлахагүйб, үһөөгөө абахаб!»
Бургааһанай гал дүлэндэ абтадагтал, уһанай гүсэ соо бусалдагтал, үндэһэ яһатад Танай ерэхэдэ доһолхо, шэшэрхэл! Өөрынгөө хүсэ шадал дайсадтаа харуулыт! Үндэһэ яһатадые шэшэрүүлыт!
Би – Эзэмби. Юундэ Намһаа айнагүйбта? Минии урда юундэ шэшэрнэгүйбта? Би элһэ тэнгис далайда хилэ болгон табяаб. Хэтэ мүнхын тэрэ хизаарые далай гаталхагүй. Долгидынь хэды мушхарбашье, тэрэниие дабажа шадахагүй. Тэдэ хэды шааябашье, хүндэлэн гаража шадахагүй.
Сүмэрһэн ханануудые тэдэ хамгаалнагүй, ханануудые бодхооношьегүй, юрэдөө, Эзэнэй хилэнсэгтэ үдэрэй дайн дажарһаа Израилиие хамгаалнагүй.
Намда усадхуулхагүйн тула хотые аршалжа, хана бодхоон, һүмэ сохюулһан нүхэндэнь зогсожо, халхалжа байха хүниие тэдэнэй дунда бэдэрээб, гэбэшье олобогүйб.
Гүлгэдөө алдаһан эмэ баабгайдал тэдээн руу добтолхоб, яһа ууһыетнай хухалан удара татахаб, эмэ арсаландал залгихаб, хээрын амитад тэдэниие таһа татахал.
Эгээл хурдан хүнэй хурдань мөхөжэ, эгээл хүсэтэй хүнэй хүсэнь буураха, эрэлхэг зоригтойшье амияа абаржа шадахагүй.
Тиимэһээ таанаршье ходо бэлэн байгты, юундэб гэбэл, Хүн түрэлхитэнэй Хүбүүн хүлеэгөөгүй сагтатнай хүрэжэ ерэхэ юм.
Хэрбээ хэн нэгэн шинии урдаһаа зарга барижа, шамайе зарга шүүбэридэ абаашажа байбал, зарга шүүгшын мэдэлдэ ороогүйдөө, замдаа хэрэгээ түргэхэн шиидхэхые оролдо. Тиигээгүй һааш, шамайе зарга шүүбэридэ үгэхэ, зарга шүүгшэ шамайе түрмын харуулшанда тушааха, харин харуулшан шамайе түрмэдэ һуулгаха.
Таанад юу абаа, юу дуулаа һэмта, тэрэнээ сахин хадагалжа байгты, нүгэл хэхэеэ болигты! Хэрбээ һэргэлэн байгаагүй һаатнай, Би таанадта хулгайшан шэнгеэр гэнтэ ерэхэб, хэдыдэ ерэһыемни мэдэхэгүйт.