17 – Дөрөҫ эшләмәйһең, – тине ҡайныһы Мусаға, –
Бер-бер эште хәл итергә кәрәк булһа, миңә киләләр. Мин улар менән һөйләшеп, ҡарар сығарам, Алланың ҡағиҙә һәм ҡанундарын еткерәм.
үҙең дә йонсойһоң, халҡыңды ла ыҙалатаһың. Был һинең яңғыҙыңдың ғына ҡулынан килә торған эш түгел.
Хәҙер инде уны иренә кире ҡайтар, ул – пәйғәмбәр, доға ҡылһа, иҫән ҡалырһың. Тик бел: әгәр ҡатынды кире ҡайтармаһаң, үҙең дә, бөтә туған-тыумасаң да үлеп бөтәсәк.
Еҫле май һәм хуш еҫтәр йөрәккә ләззәт бирә, дуҫтың ихлас кәңәше күңелгә рәхәт.
Шуға ун ике илсе, бөтә шәкерттәрҙе йыйып: – Алла һүҙен вәғәзләүҙе ситкә ҡуйып, ризыҡ бүлеү менән шөғөлләнһәк, дөрөҫ булмаҫ, – тинеләр. –