24 Көрһөнөүем ризығымдан алда килә, Ыңғыраштарым һыуҙай эркелә.
Гелән беҙгә ғәйеп ташлап тормаҫ, Асыуы ла мәңгелеккә бармаҫ.
Сөнки был – Исраилға ҡағиҙә; Яҡуп Аллаһының ҡануны был.
Эй бөйөк Хакимым, инде миңә нимә көтөргә һуң? Бар өмөтөм минең Һиндә генә.
Ярҙам һорап күпме ялбарһам да, Доғама ҡолаҡ һалманы.
Һәммәбеҙ ҙә айыу һымаҡ үкерәбеҙ, Күгәрсен шикелле ыңғырашабыҙ. Ғәҙеллек көтәбеҙ, әммә ул юҡ; Ҡотҡарыу көтәбеҙ – беҙҙән йыраҡ.
Уға яңы бер йыр йырлағыҙ, Шатлыҡ ауаздары яңғыратып, Оҫта итеп уйнағыҙ.
Ундай саҡта кеше ашауҙан биҙә; Иң яратҡан ризығынан да екһенә.
Ниңә минән саҡ ҡынаға ла күҙеңде алмайһың, Төкрөгөмдө йоторға ла ихтыяр бирмәйһең?
Ул ризыҡтарҙан йәнем екһенә, Улар мине сиргә һабыштыра.
Инде йәнем ташлап сығыр хәлдә, Хәсрәт көндәре артымдан ҡыуып етте.
Исраилдар Миспала йыйылды, һыу алып, Раббы хозурында түкте һәм ул көндө ураҙа тотоп: – Беҙ Раббыға ҡаршы гонаһ ҡылдыҡ, – тине. Шемуил Миспала Исраилдың хакимы булды.
