2 Кешеләр ыҙан таштарын күсереп ҡуя, Урланған малдарын көтә.
Аллағыҙ Раббы һеҙгә биләмә итеп бирәсәк ерҙә йәшәй башлағас, ата-бабаларығыҙ ҡуйған, күршегеҙ менән сиктәш ыҙан ташын урынынан күсермәгеҙ.
Күптән үк ҡуйылған ыҙан ташын күсермә, етемдәр өлөшөнә һин кермә,
«Күршеһенең ыҙан ташын күсергән кешегә ләғнәт булһын!» Бөтөн халыҡ: «Амин!» – тип яуап бирһен.
Ата-бабаң ҡуйып ҡалдырған боронғо ыҙан ташын күсермә.
Йәһүҙә башлыҡтары ыҙан таштарын күсергән әҙәмгә тиң – улар өҫтөнә, һыу шикелле, асыуымды яуҙырам.
Уңыштарын астар ашар – Сәнскәк араһындағыһын да ҡалдырмаҫтар, Байлыҡтарын ҡомһоҙҙар йотор.
Ул ошоларҙы әйтеп тә өлгөрмәне, йәнә бер сапҡын килеп, былай тине: – Өс яҡтан халдейҙар һөжүм итеп, дөйәләрҙе ҡыуып алып китте, хеҙмәтселәреңде ҡылыстан үткәрҙе. Мин бер үҙем ҡотолдом, һиңә хәбәр алып килдем.
Ҡапыл шевалар һөжүм итеп, бөтә малдарҙы ҡыуып алып китте, ә хеҙмәтселәреңде ҡылыстан үткәрҙе. Мин бер үҙем ҡасып ҡотолдом, һиңә хәбәр алып килдем, – тине.
Сөнки ул ярлыларҙы иҙҙе, ситкә тибәрҙе, Үҙе төҙөмәгән йорттарҙы талап алды.
Баҫыуым да мине ғәйепләһә, Бураҙналар минән зарланып һыҡтаһа,
