12 Был ер кешеләре алдында баш эйеп,
Ибраһим, аяҡ өҫтө баҫып, ошо ерҙең халҡы хиттиҙәргә баш эйҙе лә:
Ике фәрештә Содомға шул көндә кисләгәс кенә килеп етте. Лут был ваҡытта ҡала ҡапҡаһы янында ултыра ине. Уларҙы күргәс, ҡаршыларға тип урынынан торҙо ла, ергә тиклем баш эйеп, былай тине:
– Юҡ, әфәндем, – тип яуап ҡайтарҙы. – Һин мине тыңла: мәмерйә менән бергә баҫыуҙы ла һиңә бирәм. Халҡымдың күҙ алдында уны һиңә бүләк итәм, ерлә, әйҙә, мәрхүмәңде.
Ибраһим бөтә халыҡ ишетерлек итеп Ғәфронға: – Һүҙемде тыңла, – тине. – Баҫыу өсөн һиңә көмөш бирәйем. Хаҡын ал, шунан мәрхүмәмде ерләрмен.