1 Раббы Мусаға былай тине:
моавтар Мидйән аҡһаҡалдарына былай тине: – Был өйөр, баҫыуҙы һыпырып ашап торған үгеҙгә оҡшап, тирә-яғыбыҙҙа һәммәһен ҡыра лабаһа. Сиппор улы Балаҡ ул ваҡытта Моав батшаһы ине.
– Мидйәндәр менән дошманлашығыҙ, ҡырығыҙ!
Әгәр ҙә ир, ишеткәс, күпмелер ваҡыт үткәндән һуң ғына кире ҡаҡһа, ул сағында ҡатынының нәҙерҙе үтәмәгәне өсөн ғәйебен ул үҙенә ала булыр.
– Исраилдар өсөн Мидйән халҡынан үс ал. Һуңынан ата-бабаларың менән ҡауышасаҡһың.
Исраил халҡы йәнә Раббы күҙендә яман булған эштәр ҡыла башланы, һәм Раббы уларҙы ете йылға мидйәндәр ҡулына тапшырып ҡуйҙы.
Халҡың дошмандарына ҡаршы Һин күрһәткән юл менән һуғышҡа инһә һәм Һин Үҙең һайлап алған ҡалаға, мин Һиңә бағышлап төҙөгән ҡорамға боролоп Раббыға доға ҡылһа,