37 Раббы Мусаға былай тине:
Ғайса ҡайҙа ғына бармаһын – берәй ауылғамы, ҡалаға йәки утарҙарғамы, ауырыуҙарҙы майҙандарға килтереп һалыр булдылар. Унан һис юғы кейеменең сабыуына булһа ла ҡағылырға рөхсәт итеүен үтенделәр. Уға кем генә ҡағылмаһын, бөтәһе лә һауыҡты.
Теге әҙәмде бөтә йәмғиәт тупламдан ситкә алып сыҡты ла, Раббы Мусаға ҡушҡанса, таш бәреп үлтерҙе.
– Исраил халҡына еткер: быуындан-быуынға кейемегеҙҙең итәк осона суҡ тағып йөрөгөҙ, һәр суҡҡа зәңгәр йөн еп ҡушылһын.
Ябына торған ябынсаңдың дүрт мөйөшөнә суҡтар эшлә.