10 Бышҡырһа, йәшен йәшнәгән һымаҡ; Күҙҙәре – таң нурҙарына оҡшаш.
Уның аҡылы тәрән, ҡөҙрәте сикһеҙ, Уға ҡаршы торғандарҙан кем имен ҡалыр?
Беҙ Раббыла көнсөллөк тыуҙырырға теләйбеҙме ни? Әллә Унан ҡөҙрәтлерәкбеҙме?
«Йәйәүлеләр менән ярышып хәлдән таяһың икән, Аттар менән нисек ярышырһың? Тыныс илдә һөрлөгөп ятаһың икән, Иордан буйындағы шырлыҡтарҙы нисек үтерһең?
Шул сағында Мин һине маҡтармын, Уң ҡулың үҙеңде ҡотҡара, тиермен.
Ливъяҫанды уята алырлыҡ Көндәргә ләғнәт уҡыусылар Әйҙә ул көнгә ҡарғыш яуҙырһын.
Ата арыҫландай ятыр, инә арыҫландай – Уны ҡалҡытырға кем һуң баҙнат итер? Һине фатихалаусы булыр фатихалы, Һине ҡарғаусы – ҡарғалһын!“»
Табышы өҫтөндә дәһшәтле ҡалҡынған Йәш арыҫлан һин, Йәһүҙә. Гүйә ул арыҫлан – ырғыр алдынан ергә һырыҡҡан – Ошо хәлендә кем бар уны борсорға баҙнат иткән?
Шул тиклем тығыҙ торалар, Йәбешкәндәр, айырырмын тимә.
Ана, Иордан буйындағы шырлыҡтан Һуғарылған көтөүлеккә сыҡҡан арыҫлан һымаҡ, Мин эдомдарҙы тиҙ ҡыуып ебәрермен. Уға Үҙем һайлағанды етәксе итеп ҡуйырмын. Кем Миңә тиңләшә ала? Миңә дәғүә ҡуйырлыҡ, Миңә ҡаршы торорлоҡ көтөүсе бармы?
Ана, Иордан буйындағы шырлыҡтан Һуғарылған көтөүлеккә сыҡҡан арыҫлан һымаҡ, Мин бабилдарҙы тиҙ ҡыуып ебәрермен. Уға Үҙем һайлағанды етәксе итеп ҡуйырмын. Кем Миңә тиңләшә ала? Миңә дәғүә ҡуйырлыҡ, Миңә ҡаршы торорлоҡ көтөүсе бармы?»
Ул төндөң таң йондоҙҙары ҡараңғыланһын; Зарығып таңды көтөүе бушҡа сыҡһын; Иртәнге шәфәҡ нурҙарын күрә алмаһын.