15 Зинасының күҙе эңер көтә, „Бер кем дә мине күрмәй!“ – тип йөҙөн ҡаплай.
– Исраил һәм Йәһүҙә йортоноң гонаһы ифрат ҙур, – тине Ул миңә. – Был ер ҡанға батҡан, ҡала ғәҙелһеҙлек менән тулы. Улар: «Раббы был илде ташланы, Раббы күрмәй», – тиҙәр.
Раббы миңә: – Эй әҙәм улы, Исраил халҡының аҡһаҡалдары һәр береһе үҙҙәренең ҡараңғы бүлмәләрендә үҙҙәренең боттары алдында нимә эшләгәнен күрәһеңме? – тине. – Улар: «Раббы беҙҙе күрмәй. Раббы илде ташланы», – тиҙәр.
Сөнки Ул – беҙҙең Аллабыҙ; Беҙ – Уның көтөүендәге халыҡ, Ҡулының аҫтындағы ҡуйҙарбыҙ. Әгәр ҙә бөгөн Уның тауышын ишетәһегеҙ икән,
Нишләп Һин ҡулыңды кире алдың? Уң ҡулыңды сығар ҡуйыныңдан, быға сик ҡуй!
Ҡорбан салыр инем – теләмәйһең, Тотош яндырыу ҡорбандарын хушһынмайһың.
Һин үҙең быны йәшереп эшләгәйнең, Мин иһә быны бөтә Исраил алдында, көн яҡтыһында эшләрмен».
Зина ҡылма.
Ят ҡатын тип аҡылымды юйған булһам, Күршем ишеге төбөндә боҫоп ятһам,
бер ҡатлы йәштәр төркөмө араһында иҫәр бер егет күҙгә салынды.