22 Үҙ тәненән башҡа һыҙланыуҙы тоймаҫ, Бары үҙе өсөн генә йәне һыҡтар».
Хатта тирем сереп төшкәндә лә, Ошо тәнемдә Алланы күрәсәкмен.
Яуыздың яманлығы үҙ башына төшөр, яҡшы кеше үлем сигендә лә ышыҡ табыр.
Ниңә һеҙ ҙә Алла һымаҡ баҫтыраһығыҙ, Нишләп итемде сәйнәп туя алмайһығыҙ?
Тире лә һөйәк кенә тороп ҡалдым, Бына-бына йәнем сығып бара.
Улдары дан ҡаҙанғанмы – уны белмәҫ, Кәмселеккә төшкәндәрме – инде һиҙмәҫ.
Темандан килгән Әлифаз былай яуапланы: