10 Ете көн үтте, һәм ергә туфан ҡалҡты.
Нух кәмәгә ингән көнгә тиклем кешеләр ашаған, эскән, өйләнгән, кейәүгә сыҡҡан. Шунан һуң туфан ҡалҡып, барыһын да һәләк иткән.
Ете көндән һуң Мин ергә ҡырҡ көн, ҡырҡ төн буйына ямғыр яуҙырырмын. Үҙем бар ҡылған һәммә нәмәне ер йөҙөнән юҡ итәсәкмен.
Улар был донъянан ваҡытынан алда китте. Нигеҙҙәрен ташҡын йыуып алды.
Мин, туфан һыуҙары ҡалҡытып, күктәр аҫтында эсендә йәне булған бөтә нәмәне юҡ итәм, ерҙәге бар тереклек ҡырылып бөтәсәк.
аталы-инәле ҡушарлап-ҡушарлап Нух янына килеп, кәмәгә менделәр. Алла нисек бойорһа, шулай булды.