លេវី‌វិន័យ 4:11 - ព្រះគម្ពីរបរិសុទ្ធកែសម្រួល ២០១៦

¹¹ ប៉ុន្តែ ស្បែក​គោ​នោះ និង​សាច់​ទាំង​អស់ ព្រម​ទាំង​ក្បាល និង​ជើង អាការៈ​ខាង​ក្នុង និង​លាមក

ព្រះគម្ពីរភាសាខ្មែរបច្ចុប្បន្ន ២០០៥

¹¹ រីឯ​ស្បែក​គោ សាច់​ទាំង​អស់ ក្បាល ជើង ពោះ‌វៀន និង​លាមក

ព្រះគម្ពីរបរិសុទ្ធ ១៩៥៤

¹¹ ឯ​ស្បែក​គោ​នោះ នឹង​សាច់​ទាំង​អស់ ព្រម​ទាំង​ក្បាល នឹង​ជើង អាការៈ​ខាង​ក្នុង ហើយ​នឹង​លាមក

អាល់គីតាប

¹¹ រីឯ​ស្បែក​គោ សាច់​ទាំង​អស់ ក្បាល ជើង ពោះ‌វៀន និង​លាមក

លេវី‌វិន័យ 4:11 Referencias Cruzadas

ទំនុកតម្កើង 103:12

ទិស​ខាង​កើត​នៅ​ឆ្ងាយ​ពី​ទិស​ខាង​លិច​យ៉ាង​ណា ព្រះ‌អង្គ​ក៏​ដក​អំពើ​រំលង​របស់​យើង ឲ្យ​ចេញ​ឆ្ងាយ​ពី​យើង​យ៉ាង​នោះ​ដែរ។

និក្ខមនំ 29:14

រីឯ​សាច់ ស្បែក និង​លា​មក​របស់​វា ត្រូវ​យក​ទៅ​ដុត​ខាង​ក្រៅ​ជំរំ ព្រោះ​ជា​តង្វាយ​លោះ​បាប។

លេវី‌វិន័យ 16:27

ឯ​គោ​ឈ្មាល​នៃ​តង្វាយ​លោះ​បាប និង​ពពែ​នៃ​តង្វាយ​លោះ​បាប​នោះ ដែល​បាន​យក​ឈាម​ចូល​ទៅ​ក្នុង​ទី​បរិសុទ្ធ​ឲ្យ​ធួន​នឹង​បាប នោះ​ត្រូវ​លើក​យក​ចេញ​ទៅ​ខាង​ក្រៅ​ទី​ដំឡើង​ត្រសាល រួច​ត្រូវ​ដុត​ទាំង​ស្បែក​ទាំង​សាច់ និង​លាមក​ទៅ។

លេវី‌វិន័យ 4:10

ដូច​ជា​បាន​យក​ចេញ​ពី​គោ​ដែល​ថ្វាយ​ជា​តង្វាយ​មេត្រី​ដែរ រួច​សង្ឃ​ត្រូវ​ដុត​របស់​ទាំង​នោះ នៅ​លើ​អាសនា​តង្វាយ​ដុត។

លេវី‌វិន័យ 4:21

បន្ទាប់​មក សង្ឃ​ត្រូវ​យក​គោ​នោះ​ទៅ​ដុត​នៅ​ខាង​ក្រៅ​ទី​ដំឡើង​ត្រសាល ដូច​ជា​បាន​ដុត​គោ​មុន​ដែរ នេះ​គឺ​ជា​តង្វាយ​លោះ​បាប​សម្រាប់​ក្រុម​ជំនុំ។

លេវី‌វិន័យ 6:30

ប៉ុន្តែ តង្វាយ​លោះ​បាប​ដែល​បាន​យក​ឈាម​ទៅ​ក្នុង​ត្រសាល​ជំនុំ ឲ្យ​បាន​ធួន​នឹង​បាប​នៅ​ក្នុង​ទី​បរិសុទ្ធ នោះ​មិន​ត្រូវ​បរិ‌ភោគ​ឡើយ គឺ​ត្រូវ​តែ​ដុត​ក្នុង​ភ្លើង ។

ជន‌គណនា 19:3

អ្នក​ត្រូវ​ប្រគល់​គោ​នោះ​ឲ្យ​សង្ឃ​អេលាសារ ហើយ​ត្រូវ​យក​វា​ទៅ​ខាង​ក្រៅ​ជំរំ រួច​ឲ្យ​គេ​សម្លាប់​វា​នៅ​ចំពោះ​មុខ​គាត់។

ជន‌គណនា 19:5

បន្ទាប់​មក ត្រូវ​ដុត​គោ​ក្រមុំ​នោះ​នៅ​ចំពោះ​មុខ​គាត់ គឺ​ត្រូវ​ដុត​ទាំង​ស្បែក ទាំង​សាច់ ទាំង​ឈាម និង​លាមក។