ទំនុកតម្កើង 129:7 - ព្រះគម្ពីរបរិសុទ្ធកែសម្រួល ២០១៦

⁷ ជា​ស្មៅ​ដែល​មិន​បាន​ពេញ​មួយ​ក្ដាប់ ក្នុង​ដៃ​របស់​អ្នក​ច្រូត ក៏​មិន​បាន​ពេញ​ដៃ​របស់​អ្នក ដែល​ចង​ជា​កណ្ដាប់​ដែរ

ព្រះគម្ពីរខ្មែរសាកល

⁷ ដែល​មិន​បាន​ពេញ​ក្នុង​ដៃ​របស់​អ្នក​ច្រូត​ឡើយ ក៏​មិន​បាន​ពេញ​មួយឱប​របស់​អ្នក​ចងកណ្ដាប់​ដែរ

ព្រះគម្ពីរភាសាខ្មែរបច្ចុប្បន្ន ២០០៥

⁷ សូម្បី​គេ​ច្រូត​ស្មៅ​នោះ ក៏​ក្ដាប់​មិន​ពេញ​ដៃ ហើយ​ក៏​ពុំ​មាន​ល្មម​សម្រាប់​ឲ្យ ចង​ជា​កណ្ដាប់​បាន​ដែរ។

ព្រះគម្ពីរបរិសុទ្ធ ១៩៥៤

⁷ ជា​ស្មៅ​ដែល​មិន​បាន​បំពេញ​ដល់​ដៃ​នៃ​អ្នក​ច្រូត​ឡើយ ក៏​មិន​បាន​បំពេញ​ឱប​នៃ​អ្នក​ដែល​ចង​បាច់​ដែរ

អាល់គីតាប

⁷ សូម្បី​គេ​ច្រូត​ស្មៅ​នោះ ក៏​ក្ដាប់​មិន​ពេញ​ដៃ ហើយ​ក៏​ពុំ​មាន​ល្មម​សម្រាប់​ឲ្យ ចង​ជា​កណ្ដាប់​បាន​ដែរ។

ទំនុកតម្កើង 129:7 Referencias Cruzadas

ទំនុកតម្កើង 126:6

អ្នក​ដែល​កណ្ដៀត​ពូជ​សម្រាប់​សាប​ព្រោះ ចេញ​ទៅ​ទាំង​យំ គេ​នឹង​វិល​ត្រឡប់​មក​វិញ ទាំង​សម្រែក​អរ​សប្បាយ ព្រម​ទាំង​យក​កណ្ដាប់​មកជាមួយ​ផង។

ហូសេ 8:7

ដ្បិត​គេ​បាន​សាប‌ព្រោះ​ខ្យល់ ហើយ​គេ​នឹង​ច្រូត​បាន​ជា​ខ្យល់​គួច។ ស្រូវ​របស់​គេ​ស្កក ឥត​មាន​គ្រាប់ គ្មាន​អ្វី​យក​មក​ធ្វើ​ម្សៅ​ឡើយ ហើយ​ប្រសិន‌បើ​បាន​ផល នោះ​មនុស្ស​ដទៃ​នឹង​លេប​បាត់​ទៅ។

កាឡាទី 6:8

អ្នក​ណា​ដែល​សាប​ព្រោះ​ខាង​សាច់​ឈាម​របស់​ខ្លួន អ្នក​នោះ​នឹង​ច្រូត​បាន​ជា​សេចក្ដី​ពុក‌រលួយ​ពី​សាច់​ឈាម​នោះ តែ​អ្នក​ណា​ដែល​សាប​ព្រោះ​ខាង​ព្រះ‌វិញ្ញាណ អ្នក​នោះ​នឹង​ច្រូត​បាន​ជីវិត​អស់​កល្ប​ជានិច្ច ពី​ព្រះ‌វិញ្ញាណ​វិញ។