ទំនុកតម្កើង 129:7 - ព្រះគម្ពីរភាសាខ្មែរបច្ចុប្បន្ន ២០០៥

⁷ សូម្បី​គេ​ច្រូត​ស្មៅ​នោះ ក៏​ក្ដាប់​មិន​ពេញ​ដៃ ហើយ​ក៏​ពុំ​មាន​ល្មម​សម្រាប់​ឲ្យ ចង​ជា​កណ្ដាប់​បាន​ដែរ។

ព្រះគម្ពីរខ្មែរសាកល

⁷ ដែល​មិន​បាន​ពេញ​ក្នុង​ដៃ​របស់​អ្នក​ច្រូត​ឡើយ ក៏​មិន​បាន​ពេញ​មួយឱប​របស់​អ្នក​ចងកណ្ដាប់​ដែរ

ព្រះគម្ពីរបរិសុទ្ធកែសម្រួល ២០១៦

⁷ ជា​ស្មៅ​ដែល​មិន​បាន​ពេញ​មួយ​ក្ដាប់ ក្នុង​ដៃ​របស់​អ្នក​ច្រូត ក៏​មិន​បាន​ពេញ​ដៃ​របស់​អ្នក ដែល​ចង​ជា​កណ្ដាប់​ដែរ

ព្រះគម្ពីរបរិសុទ្ធ ១៩៥៤

⁷ ជា​ស្មៅ​ដែល​មិន​បាន​បំពេញ​ដល់​ដៃ​នៃ​អ្នក​ច្រូត​ឡើយ ក៏​មិន​បាន​បំពេញ​ឱប​នៃ​អ្នក​ដែល​ចង​បាច់​ដែរ

អាល់គីតាប

⁷ សូម្បី​គេ​ច្រូត​ស្មៅ​នោះ ក៏​ក្ដាប់​មិន​ពេញ​ដៃ ហើយ​ក៏​ពុំ​មាន​ល្មម​សម្រាប់​ឲ្យ ចង​ជា​កណ្ដាប់​បាន​ដែរ។

ទំនុកតម្កើង 129:7 Referencias Cruzadas

ទំនុកតម្កើង 126:6

អ្នក​ណា​យក​គ្រាប់​ពូជ​ចេញ​ទៅ​ព្រោះ ទាំង​យំ​សោក អ្នក​នោះ​នឹង​កាន់​កណ្ដាប់​ស្រូវ​ត្រឡប់​មក​វិញ ទាំង​ស្រែក​ហ៊ោ​ដោយ​អំណរ។

ហូសេ 8:7

ពួក​គេ​សាប​ព្រោះ​ខ្យល់ ពួក​គេ​នឹង​ទទួល​ផល​ជា​ព្យុះ។ ស្រូវ​ស្កក គ្មាន​បាយ​ហូប ហើយ​ប្រសិន​បើ​មាន ក៏​គង់​តែ​ជន​បរទេស មក​លេប​យក​ទៅ​បាត់​ដែរ។

កាឡាទី 6:8

អ្នក​ណា​សាប​ព្រោះ​តាម​និស្ស័យ​លោកីយ៍​របស់​ខ្លួន អ្នក​នោះ​ក៏​នឹង​ច្រូត​យក​ផល​ដែល​តែងតែ​រលួយ​មក​ពី​លោកីយ៍​ដែរ។ រីឯ​អ្នក​ដែល​សាប​ព្រោះ​ខាង​ព្រះ‌វិញ្ញាណ​វិញ នឹង​ច្រូត​យក​ផល​ជា​ជីវិត​អស់‌កល្ប​ជានិច្ច មក​ពី​ព្រះ‌វិញ្ញាណ។