په تیتوسا پولُسئے کاگد 1 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

سلام و درۆت

¹ چه پولُسئے نێمگا، منِ پولُس که هُدائے هزمتکار و ایسّا مَسیهئے کاسدے آن که هُدائے گچێن کرتگێنانی ایمانا مُهتِر بکنان و آیانی راستیئے زانتا دێما ببران، هما راستی که دێم په هُداتُرسیا رهشۆنَ بیت.

² اے زانت مارا ابدمانێن زندئے اُمێتا دنت و هُدا که درۆگَ نبندینت، آییا هم چه اَزلا اے ابدمانێن زندئے واده کرتگ.

³ مئے رکّێنۆکێن هُدایا، وتی هُکمئے برکتا، اے پئیگامئے جار جنگئے زمّه‌واری منا داتگ و اے پئیما وتی هبری په وهد زاهر کرتگ.

⁴ په تیتوسا که منی و آییئے ایمان یکّ اِنت و ایمانئے هسابا منی هکّیگێن چُکّ اِنت. ترا چه هداێن پت و مئے رکّێنۆکێن ایسّا مَسیهئے نێمگا رهمت و اێمنی سر بات.

په تیتوسا پولُسئے پَرمان

⁵ من ترا پمێشکا کْریتئے جزیرها نادێنت و شُتان که تئو ناسرجمێن کاران بگیشّێنئے و هر شهرا کَماش گِچێن بکنئے و کاران آیانی دستا بدئیئے، هما پئیما که من ترا هُکم داتگ‌اَت.

⁶ کَماش باید اِنت انچێنے ببیت که آییا مردمانی مَلامت پِر مبیت، گۆن وتی جَنا وپادار ببیت، آییئے چُکّ باوَرمند ببنت و چُشێن کارے مکننت که کَسے آیانی سرا سرکشّی و ناپرمانیئے بهتامے جت بکنت.

⁷ کلیسائے کماشا هُدائے لۆگئے زِمّه گۆن اِنت، پمێشکا باید اِنت آییا مردمانی مَلامت پِر مبیت، گروناک مبیت، دمانا زهر مگیپت، شرابیے مبیت، شِدّتیێن مردمے مبیت و په زرّ و مالا لالِچ و تماه مکنت.

⁸ کماش باید اِنت مهمان‌نئواز ببیت، شَرّی و نێکیا دۆست بداریت، داشتی ببیت، پهرێزکار، پاک و پلگار و شِهم و رَهدار ببیت.

⁹ کماشا هما پُراِهتبارێن تالیم که دئیگ بوتگ، باید اِنت آییئے سرا مُهر بۆشتیت تانکه آ دگران گۆن شرّێن تالیما دلبڈّی دات بکنت و هما که اے تالیمئے هلاپ اَنت، آیان سرپد کرت بکنت که آ رد اَنت.

¹⁰ چێا که سَرکشّێن مردم و پوتّار و پرێبکار باز اِنت، هاس سُنّت کنگئے منّۆکانی تها.

¹¹ اے مردمانی دپ باید اِنت بند کنگ ببیت، چێا که په وتی لالِچ و تَماها لهتێن لۆگا سرجما تباه کنگا اَنت. اے اَنچێن تالیم دئیگا اَنت که باید اِنت مدئینت.

¹² اِشانی جِندئے شائِرێا گوَشتگ: ”کْریتئے مردم پُشتی درۆگبند اَنت، وَکشی اَنت و جاندُزّێن لاپی اَنت.“

¹³ اے گواهی راست اِنت، پمێشکا په ترُندی سرپدِش کن که راستێن ایمانئے سرا مُهر بۆشتنت و

¹⁴ یَهودیانی وَتگڑێن کسّهان دِلگۆش مکننت و چُشێن مردمانی هُکمان گۆش مدارنت که چه راستیا بَر گَشتگ‌اَنت.

¹⁵ په پاکدلێن مردمان هر چیزّ پاک و ساپ اِنت، بله آ مردم که پَلیت و ناباوَر اَنت، په آیان هر چیزّ ناپاک اِنت. اَسلا، اے مردمانی پِگر هم پَلیت اَنت و زمیر هم.

¹⁶ اے مردمَ گوَشنت که ما هُدایا زانێن، بله آیانی کار پێشَ دارنت که آییا نزاننت. چُشێن مردم بَژّناک اَنت، ناپرمان اَنت و هچّ شرّێن کارئے کابِل نه‌اَنت.