پولُسئے کاگد په رومیان 13 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

هکومتئے پرمانبَرداری

¹ هرکَس وتا هکومتئے چێردست بمَنّیت، پرچا که چه هُدائے نادێنتگێنا اَبێد، هچّ واک و اِهتیارے نێست و هر واک و کدرتے که هست، هُدایا نادێنتگ.

² پمێشکا، هرکَس که چه هکومتا سَرکشّیَ کنت، هُدائے نادێنتگێنئے هلاپا پاد آتکگ و هرکَس که سَرکشّی بکنت، وتی سرا مئیارباریَ کاریت.

³ آ که شَرّێن کارَ کننت، آیان چه هکومتا تُرسے نێست، بله سِلکار چه آییا تُرسنت. اگن لۆٹئے چه هکومتئے تُرسا آزات ببئے، گڑا شَرّێن کار بکن و آ ترا مَنّیت و ستا کنت.

⁴ په تئیی شَرّیا، هکومت هُدائے هِزمتکار اِنت، بله اگن بدکاریَ کنئے، چه آییا بتُرس چێا که زَهم مُپت و بے سئوَب آییئے دستا نه‌اِنت. آ هُدائے هِزمتکار اِنت، سِزا دئیۆکے که په بدکاران کَهرَ کاریت.

⁵ گڑا، باید اِنت هکومتئے چێردست ببئے، تهنا چه کَهرئے تُرسا نه، چه وتی جَبین و وجدانا هم.

⁶ په همے سئوَبا سُنگ و مالیات هم دئیێت، پرچا که هاکم هُدائے هِزمتکار اَنت و وتی وهدا په همے کارا دئینت.

⁷ هرکَسئے هَکّا باید اِنت بدئیێت. اگن سُنگ و مالیاتۆ پِر اِنت، باید اِنت بدئیێت، اگن رَسَد پِر اِنت، گڑا رَسَدا بدئیێت. اگن اِزّت اِنت، اِزّت بکنێت و اگن شرپ اِنت، شرپ.

په یکدومیا مِهر

⁸ هچکَسئے دئین شمارا پِر مبیت. شمئے دئینکاری تهنا گۆن یکدگرا مِهر کنگ اِنت؛ چێا که هرکَس گۆن دومیا مِهرَ کنت، آییا شَریَت برجاه داشتگ.

⁹ پرچا که ”زنا مکن“، ”هۆن مکن“، ”دُزّی مکن“، ”تَماه مکن“ و آ دگه هُکم گۆن همے هبرا گوَنڈ گِرگَ بنت: ”گۆن وتی همساهگا وتی جندئے پئیما مِهر بکن.“

¹⁰ مِهر گۆن همساهگا بدیَ نکنت. پمێشکا مِهر کنگ، شَریَتئے سَرجمی اِنت.

¹¹ اَنچُش هم، شما انّوگێن وهدا زانێت که نون آ ساهت آتکگ که چه وابا پاد بیاێت و هُژّار ببێت. چێا که نون مئے رَکّگ چه آ وهدئے هسابا نزّیکتر اِنت که ما ائولا باورمند بوتگ‌اَتێن.

¹² شپ، دێم په هلاسیا اِنت و رۆچ نزّیکّ. نون بیاێت تهارۆکیئے کار و کِردان یله کنێن و رُژناییئے زْرَها بپۆشێن.

¹³ بیاێت شرپدارێن زِندے بگوازێنێن، هما زِند که رۆچئے رُژناییا گوازێنگَ بیت، چُشێن زِندے مگوازێنێن که په ایّاشی، هنۆش و ملار، وئیلانکی، لَنڈری، پَسات و هَسَدّ ببیت.

¹⁴ اِشانی بدلا، هُداوند ایسّا مَسیها وتی پۆشاک بکنێت و وتی گُنهکارێن سَرِشتئے واهگانی سَرجم کنگئے پد و رندا مبێت.