پولُسئے کاگد په رومیان 10 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

چه هُدائے نێمگا پاکی

¹ او براتان! منی دلئے اَرمان و دْوا گۆن هُدایا په اِسراییلیان همِش اِنت که آ برَکّنت.

² من په آیان گواهی داتَ کنان که آ په هُدایا هُدۆناک و پُرجۆش اَنت، بله آیانی اے هُدۆناکی چه شَرّێن زانت و زانگێا نه‌اِنت.

³ چه آ پاکی و پَلگاریا ناسَهیگ و ناسَرپد اَتنت که چه هُدائے نێمگا اِنت و وتی جندئے پاکی و پَلگاریئے جۆڑێنگئے جُهدا اَتنت، پمێشکا وتا آ پاکی و پَلگاریئے دستا نداتگِش که چه هُدائے نێمگا اِنت.

⁴ مَسیه، شَریَتئے سَرجمی و هلاسی اِنت. آسر اِش اِنت، هرکَس که باورَ کنت، پاک و پَلگار زانگَ بیت.

رَکّگئے راه

⁵ هما پاکی و پَلگاری که چه شَریَتا کئیت، آییئے بارئوا موسّا چُشَ نِبیسیت: ”هرکَس که اے هُکمانی سرا کارَ کنت گۆن اِشانی دارگا زِندگَ مانیت.“

⁶ بله آ پاکی و پَلگاری که چه باورا کئیت، اے ڈئولا گوَشیت: ”وتی دلا مگوَشێت ’کئے آسمانا رئوت؟‘“، بزان که مَسیها جَهلاد بیاریت،

⁷ ”یا ’کئے جُهلێن کَبرا اێرَ کپیت؟‘“، بزان که مَسیها چه مُردگان بُرزاد بیاریت.

⁸ گڑا چے گوَشیت؟ ”لَبز تئیی نزّیکّا اِنت، تئیی لُنٹانی سرا و تئیی دلئے تها اِنت“، بزان باورئے هما لَبز که ما آییا جارَ جنێن.

⁹ اگن گۆن دپا بمَنّئے که ایسّا هُداوند اِنت و په دل باور بکنئے که هُدایا آ چه مُردگان جاه جناێنتگ، رَکّێنگَ بئے.

¹⁰ چێا که اِنسان په دل باورَ کنت و پاک و پَلگار زانگَ بیت، گۆن زبانا هم مَنّیت و اے پئیما رَکّیت.

¹¹ چێا که پاکێن کتابَ گوَشیت: ”هرکَس آییئے سرا باور بکنت هچبر شرمندگَ نبیت.“

¹² اے بارئوا یَهودی و یونانیئے نیاما پرک و پێرے نێست. چێا که همے یکّێن هُداوند، سجّهێنانی هُداوند اِنت و په هما درُستیگێن مردمان بێکِساس سَکی و بَکشۆک اِنت که آییا تئوارَ کننت.

¹³ چێا که ”هرکَس هُداوندئے ناما تئوار بکنت، رَکّیت.“

¹⁴ نون چۆن یکّێا تئوار بکننت که آییئے سرا باورِش نکرتگ؟ و چۆن یکّێئے سرا باور بکننت وهدے آییئے بارئوا چیزّے نه‌اِشکتگِش؟ و چۆن بِشکننت اگن کَسے آیانی کِرّا اے جارا مجنت؟

¹⁵ و چۆن جار بجننت اگن رئوان دئیگ نبوتگ‌اَنت؟ اَنچُش که نِبشته اِنت: ”وَشکَدَم اَنت آ مردم که وشّێن مِستاگَ کارنت.“

¹⁶ بله بازێنێا اے وشّێن مِستاگ نمَنِّتگ، چێا که اِشئیا نَبیَ گوَشیت: ”او هُداوند! مئے پئیگامئے سرا کئیا باور کرت؟“

¹⁷ گڑا بزان که باور، چه پئیگامئے گۆش دارگا کئیت و پئیگامئے گۆش دارگ، چه مَسیهئے مِستاگئے جار جنَگا.

¹⁸ بله نون جُستَ کنان: ”آیان نه‌اِشکتگ؟“ اَلّم اِشکتگِش، پرچا که: ”آیانی تئوار سجّهێن دنیایا شتگ و آیانی هبر جهانئے گُڈّی مرز و سیمسران سر بوتگ‌اَنت.“

¹⁹ پدا جُستَ کنان: ”اِسراییل سرپد نبوتگ؟“ ائولا، موسّا چه هُدائے کئولا گوَشیت: ”من شمارا هما مردمانی هَسَدّیگَ کنان که کئومے نه‌اَنت؛ شمارا گۆن ناسرپدێن کئومے هِژمناکَ کنان.“

²⁰ گڑا، اِشئیا نَبی په دلێری و تمردی چه هُدائے کئولا گوَشیت: ”منا همایان در گێتک که منی شۆهازا نه‌اتنت، من وتا په همایان پَدّر کرت که منی جُست و پُرسا نه‌اتنت.“

²¹ بله اِسراییلئے بارئوا گوَشیت: ”سجّهێن رۆچا من وتی دست، دێم په ناپرمان و بَرهِلاپێن کئومێا دْراج کرتگ.“