زَبور 92 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

تئیی وپاداریئے جارا جنان

په شَبَّتئے رۆچا سئوتے. زَبورے.

¹ هُدائے ستا کنگ وشّ اِنت و تئیی نامئے نازێنگ، او بُرزێن اَرشئے هُدا!

² بامگواهان تئیی مِهر و شپان تئیی وپاداریئے جارئے جَنَگ،

³ گۆن ده‌تارێن تمبورگ و چنگئے زێملا وشّ اِنت.

⁴ چیا که تئو، او هُداوند، منا گۆن وتی دستئے کاران شادمان کرتگ، تئیی تئوسیپا شادمانیئے سئوتَ جنان.

⁵ او هُداوند! تئیی کار چۆن مزن اَنت و پگر چِنکدر جُهلانک.

⁶ اهمکَ نزانت و نادان سرپدَ نبیت.

⁷ هرچُنت که بدکار چۆ کاها برُدنت و رَدکار بسبزَنت، بله تان اَبد تباهَ بنت.

⁸ بله تئو، او هُداوند، تان اَبد بُرزێن اَرشئے هُدا ائے.

⁹ تئیی دژمن، او هُداوند، اَلّم گار و گمسارَ بنت و سجّهێن بدکار، شنگ و شانگ.

¹⁰ بله تئو منی کانٹ، وهشیێن گۆکئے کانٹئے پئیما بُرز داشتگ و منا سَپاێن رۆگن پِر مُشتگ.

¹¹ منی چمّان دژمنانی شِکست دیستگ و گۆشان بدکارانی سرشکونیئے هبر اِشکتگ.

¹² پهرێزکار مَچّئے پئیما سبزَنت و لبنانئے گَزّانی پئیما رُدنت.

¹³ آ هُداوندئے لۆگا کِشَگ بوتگ‌اَنت و مئے هُدائے بارگاها سبزَنت.

^14-15 پیریا هم بَر و سَمرَ دئینت و په اے جارئے جنگا تَرّ و تازگ و سبزَ ماننت که هُداوند راست و آدل اِنت، هما منی تلار اِنت و آییا هچ نااِنساپی و بدی مان نێست.