زَبور 85 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

زندَ نبَکشئے؟

په سازگر و وش‌آوازانی سالارا. کۆرهئے چُکّانی زَبور.

¹ او هُداوند! تئو وتی سرڈگارا رهمت گوَرت و آکوبئے گوَستگێن وشبهتی پدا پِر ترّێنت.

² تئو وتی کئومئے مئیارباری بَکشِتنت و آیانی سجّهێن گناه پۆشِتنت. اۆشت...

³ تئو وتی سجّهێن گَزب پُشتا دئور دات و وتی هِژمئے آس تۆست.

⁴ او مئے رَکّێنۆکێن هُدا! گۆن ما وشّان بئے و وتی گَزبا چه ما دور کن.

⁵ تان اَبد گۆن ما زهرَ بئے؟ وتی هِژما نَسلانی نَسل دْراجکشَّ کنئے؟

⁶ مارا پدا زندَ نبَکشئے که تئیی کئوم تئیی بارگاها شادهی بکنت؟

⁷ او هُداوند! وتی مِهرا مارا پێش بدار و مارا هما رَکّێنگا ببَکش که چه تئیی نێمگا اِنت.

⁸ هر چیزّ که هُداوندێن هُدا گوَشیت، من گۆشَ داران، چیا که په وتی کئوما اێمنیئے کئولا دنت، په وتی وپاداران، چۆ مبیت که آ اَهمکیئے راها پِر بترّنت.

⁹ بێشَکّ، آ مردمانی رَکّێنگ نزّیک اِنت که چه هُدایا تُرسَنت، تان مئے سرڈگار چه آییئے شان و شئوکتا سررێچ ببیت.

¹⁰ مِهر و وپاداری یکدگرا دُچارَ کپنت، اَدل و اێمنی یکدومیا چُکّنت.

¹¹ وپاداری چه زمینا رُدیت و اَدل چه آسمانا جهلادَ چاریت.

¹² بێشَکّ، هُداوند نێکێن چیزَّ بَکشیت و مئے زمین آییئے بَر و سَمرا کاریت.

¹³ اَدل، آییئے دێما رئوانَ بیت و په آییئے گامان راهے تئیارَ کنت.