زَبور 59 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

منا چه دژمنان برَکّێن

په سازگر و وش‌آوازانی سالارا. ”برباد مکنئے“ تَرزئے سرا. داوودئے شئیر، هما وهدا که شاوولا په داوودئے کۆشا، لهتێن چاروگ آییئے لۆگا رئوان دات.

¹ او منی هُدا! منا چه دژمنان برَکّێن و چه آیان که منی هلاپا جاهَ جننت، منی نگهپانیا بکن.

² منا چه بدکاران برَکّێن و چه هۆنیگان نجات بدئے.

³ بچار که چِه پئیما په منی کۆشا کمینِش کرتگ. او هُداوند! زۆراکێن مرد منی هِلاپا یکجاه بوتگ‌اَنت، منا هچ گناه و مئیارے هم نێست.

⁴ من هچ گناه و مئیارے نکرتگ، بله اے اَنگت منی سرا اُرُش کنگا تئیار اَنت. په منی کُمکا پاد آ و منی هالا بچار.

⁵ او هُداوند، او لشکرانی هُدا! تئو اِسراییلئے هُدا ائے، آگاه بئے، سجّهێن کئومان سِزا بدئے و بدکارێن درۆهۆکانی سرا رهم مکن. اۆشت...

⁶ شپا پِرَ ترّنت، کُچکانی پئیما گُرّنت و شهرئے چاگردا گَردنت.

⁷ بچار که چه دپا چے درَ کننت، زَهمِش دپا اِنت، گوَشنت: ”کَسّ اِشکنگا نه‌اِنت.“

⁸ بله تئو، او هُداوند، آیانی سرا کندئے، سجّهێن کئومانی سرا ریشکندَ کنئے.

⁹ او منی واک و زۆر! تئیی رهچار آن، چیا که تئو منی کلات ائے، او هُداوند!

¹⁰ هُدا په من مهربان اِنت و منی کُمکا کئیت، دژمنانی سرا وتی پێرۆزیا گندان.

¹¹ او هُداوند که مئے اِسپر ائے! آیان مکُش، چُش مبیت که منی کئوم بشمۆشیت. گۆن وتی زۆراکیا اِشان سرگردان کن و اێر بیار.

¹² په وتی دپئے گناه و لُنٹانی هبران وتی کِبرئے تها بندیگ ببنت. اِشانی نالت و درۆگبندیئے سئوَبا،

¹³ اِشان وتی هِژمئے تها گار و گُمسار کن، گار و گُمسار کن که هچ پَشت مکپنت، تان زانگ ببیت که چه آکوبا بگر تان زمینئے هر کنڈا هُدا بادشاهیَ کنت. اۆشت...

¹⁴ شپا پِرَ ترّنت، کُچکانی پئیما گُرّنت و شهرئے چاگردا گَردنت.

¹⁵ وراکئے شۆهازا سَر سَر جنانَ بنت و اگن سێر مبنت وابَ نکپنت.

¹⁶ بله من تئیی کدرتئے تئوسیپا سئوت و سازَ جنان، سُهبا تئیی مِهرئے ستایا سئوتَ جنان و شادهیَ کنان، چیا که تئو منی بُرزێن کلات ائے و سکّیانی وهدا منی پناهگاه.

¹⁷ او منی واک و توان! ترا نازێنان. هُدا منی بُرزێن کلات اِنت، منی هُدا که گۆن من مِهرَ کنت.