زَبور 58 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

هُدا زمینئے دادرس اِنت

په سازگر و وش‌آوازانی سالارا. ”برباد مکنئے“ تَرزئے سرا. داوودئے شئیر.

¹ او هاکمان! شمئے بێتئواری نااِنساپی نه‌اِنت؟ مردمانی نیاما په اِنساپ دادرسیَ کنێت؟

² اِنّه، وتی دلا بےاَدلیَ سازێت و شمئے دست زمینا پِتنه پادَ کننت.

³ بدکاران چه ماتئے لاپا وتی راه گار داتگ و چه پێدایشا گُمراه و درۆگبند اَنت.

⁴ آیان زهرے مان اِنت چُش که مارئے زهرا، سْیَه‌مارێئے ڈئولا اَنت که گۆشی بستگ‌اَنت و

⁵ هچ پئیما وتی دێما په مارگرانی آوازا نترّێنیت، هرچُنت که اِزم و هنرَ کننت.

⁶ او هُدا! اِشانی دنتانان مان دپا پرۆش. هُداوندا! اے ورناێن شێرانی نێشێن دنتانان چه بُنا در کن.

⁷ تچۆکێن آپانی پئیما گار باتنت، وهدے کمانَ کشّنت تیرِش کُنٹ باتنت و پَد و نشانے مئیلاتنت،

⁸ هَلزونئے پئیما که گۆن رئوگا آپَ بیت و اِشکَند بوتگێن چُکّئے پئیما که هچبر رۆچئے رُژنا نگندیت.

⁹ چه اِشیا پێسر که شمئے دێز کُنٹگانی آسا بمارنت، ترّ ببنت یا هُشک، هُدااِش گار و گُمسار کنات.

¹⁰ پهرێزکار، بێرا که گندیت، شادهیَ کنت، وتی پادان مان بدکارانی هۆنا شۆدیت.

¹¹ مردمَ گوَشنت: ”البت که په پهرێزکارا مُزّے هست، هُداے هست که زمینئے سرا دادرسیَ کنت.“